(1)
চাবুকৰ আৰু এটা প্ৰচণ্ড কোৱ আৰু নিশাৰ গভীৰতা ভাঙি এক প্ৰচণ্ড যন্ত্ৰণাকাতৰ আৰ্তনাদ৷অচিনাক্ত চাবুকধাৰীয়ে তেজেৰে লুতুৰি-পুতুৰি দুৰ্ভগীয়া যুৱতীজনীক এক গহীন কন্ঠেৰে ক’লে,“শান্ত হোৱা আৰু মাত্ৰ অলপ সময়৷তাৰ পিছত শান্তি,চিৰশান্তি!চাবুকডাল পুনৰ প্ৰচণ্ড জোৰেৰে তললৈ নামি আহিল৷এটা বুকু ভেদি যোৱা আৰ্তনাদ৷নিৰবতা,নিশাৰ নিৰবতা !

(2)
চহৰৰ মাজমজিয়াত এয়া তৃতীয়টো হত্যাকাণ্ড৷পুৰ্বৰ দৰেই আৰু এজনী দুৰ্ভগীয়া যুৱতীৰ উলংগ মৃতদেহটো হত্যাকাৰীয়ে নিশাই পদপথত পেলাই থৈ গৈছিল৷মৃতদেহৰ চকুত সীমাহীন আতংক আৰু মুখত গভীৰ যন্ত্ৰণাৰ চাপ৷সম্ভৱত মৃত্যুৰ আগে-আগে চাবুকেৰে কোবাই-কোবাই বখলিয়াই পেলোৱা হৈছিল যুৱতীগৰাকীৰ সমগ্ৰ শৰীৰৰ ছাল৷
(3)

“জয়ন্ত মোক ৰূমত ড্ৰপ কৰি দিব পাৰিবা নেকি?“ “Oh sure পূৰ্ণমা,ব’লা-ব’লা৷“ “Thank God জয়ন্ত আজি যে তোমাক এনেকৈ বজাৰতে লগ পাই গ’লো৷এইকেইদিন serial killing ৰ যিবোৰ হে ঘটনা ঘটি আছে,সন্ধিয়া হ’লেই মোৰ অকলে ৰূমলৈ উভতিবলৈ ভয়েই লাগে৷“ “হুমম!সঁচাই কি যে দিনকাল পৰিছে!বাৰু বাদ দিয়া সেইবোৰ৷ইমান দিনৰ মুৰত আজি লগ পালো৷কলেজতেই সেই শেষ দেখা-দেখি৷তুমি এতিয়া কি কৰি আছা?Job or Startup”জয়ন্তই মিছিকিয়া হাঁহি এটা মাৰি পূৰ্ণিমাক সুধিলে৷“সৰুকৈ Textile ৰ startup এটা আৰম্ভ কৰাৰ কথা ভাবিছো৷Something new and innovative,অলপ-চলপ experiment কৰি আছো…….” কেৰেচচ……..হঠাৎ জয়ন্তই ব্ৰেক মাৰি গাড়ীখন হাইৱেৰ কাষত ৰখাই দিলে৷“কি হ’ল জয়ন্ত৷anything wrong” “আহ পূৰ্ণিমা মোৰ মুৰটো সাংঘাতিক ঘুৰাইছে……”

(4)
এটা ৰঙা ডিম লাইটৰ পোহৰেৰে সামান্য উদ্ভাষিত হৈ থকা এটা কোঠা৷কাঠৰ বিছনা এখনত উলংগ হৈ পৰি আছে জয়ন্ত৷হাত ভৰিবোৰ কটকটীয়াকৈ বন্ধা আছে৷হঠাৎ সাৰ পাই নিজকে এইৰূপত আবিষ্কাৰ কৰি জয়ন্তই আৰ্তনাদ কৰি উঠিল,“Help,Help!”এটা শীতল নাৰীকন্ঠই ক’লে,“সাৰ পালা জয়ন্ত৷মই অথনি তোমাৰ কল্ডড্ৰিংকত মিহলাই দিয়া sleep tablet টোৱে ভালকৈয়েই কাম দিলে৷পুৰাপুৰি চাৰিঘন্টা শুলা৷ “ “পূৰ্ণিমা তুমি?তুমি মোৰ লগত কিয় এনেকুৱা কৰিলা? Why”প্ৰচণ্ড ক্ষোভত জয়ন্তই চিঞৰি উঠিল৷“ তোমাৰ কোনো দোষ নাই জয়ন্ত৷অথনি তোমাক যে মই কৈছিলো মোৰ textile ৰ নতুন startup টোৰ কথা৷নতুন research ৰ কথা৷মনত পৰিছে?“পূৰ্ণিমাই কোমল কন্ঠেৰে জয়ন্তৰ চুলিত আঙুলি ফুৰাই সুধিলে৷“উমম আছে কিন্তু মোক তুমি এনেকৈ কিয় বান্ধি থৈছা?Why পূৰ্ণিমা why?”জয়ন্তই পুনৰ প্ৰচণ্ড ক্ষোভত চিঞৰি উঠিল৷“শান্ত হোৱা জয়ন্ত!মোক তোমাৰ অলপ সহায় লাগে৷মই এটা নতুন research হাতত লৈছো৷জীয়াই-জীয়াই বখলিয়া মানুহৰ ছালৰ পৰা লেডাৰৰ জেকেট বনোৱাৰ৷Is it not an unique idea?প্ৰথমে ভাবিছিলো ছোৱালীৰ চালৰ পৰা বনাম৷কিন্তু নাই সিহঁতৰ ছালবোৰ জোখতকৈ বেছি কোমল আছিল৷এইকেইদিন সেয়ে কৃষ্ণবৰ্ণৰ সুঠাম চেহেৰাৰ পুৰুষ এজন বিচাৰি আছিলো৷মোৰো কি কপাল৷আজি আবেলি তোমাক লগ পাই গ’লো,Handsome!”এইবুলি কৈ পূৰ্ণিমাই খিলখিলাই হাঁহিবলৈ ধৰিলে৷”Help, somebody please help me,help!”জয়ন্তই আৰ্তনাদ কৰি উঠিল৷“চুউউউউউউপ!শান্ত হোৱা!মাত্ৰ অলপ সময় তাৰ পিছত শান্তি,চিৰশান্তি!“প্ৰচণ্ড জোৰত চাবুকডাল তললৈ নামি আহিল আৰু নিশাৰ অন্ধকাৰ ভেদি চতুৰ্দিশে প্ৰতিধ্বনিত হ’ল এক যন্ত্ৰণাকাতৰ আৰ্তনাদ৷