উৰুঙা ফাগুণ মোৰ প্ৰিয় নাছিল কোনোদিনেই
ঋতুৰাজ বসন্তও মোৰ প্ৰিয় হ’ব নোৱাৰে কোনোদিনেই ।
মই যে শৰৎৰ আজন্ম প্ৰেমিক,
পুবাৰ তলসৰা শেৱালীৰ সৌৰভ,
দুবৰিখচিত নিয়ৰৰ মালা,
কুৱলীয়ে ঢকা মোৰ সন্ধ্যকালৰ চহৰখন ,
আৰু এজাক জোনাকৰ বৰষুণ৷
ৰাধা,পূৰ্ণিমাৰ ৰাতি কাষতে কলচী লৈ তুমি আহিবানে যমুনাৰ তীৰলৈ?
প্ৰেমৰ বংশীৰে মই ভিন্সি হৈ তোমাৰ ওঠত আঁকি দিম মনালিছাৰ এটা মিঠা হাঁহি ৷