(ভয় আৰু ভূত)

ঘটনাটো মোৰ মামাৰ সৈতে হৈছিল৷৯০ দশকৰ কথা ইলেকশ্যনৰ ডিউটি সামৰি প্ৰায় শেষ নিশা ঘৰলৈ উভতিছে৷ঘৰ পাবলৈ আৰু প্ৰায় আধা কিঃমি মান বাকী৷সেইখিনিতে দুদিনমানৰ পূৰ্বে এজন ডেকাই আত্মহত্যা কৰিছিল৷কথাটো মনত পৰিয়েই মামাৰ গাৰ নোম শিয়ৰি উঠিল৷যতেই বাঘৰ ভয় তাতেই ৰাতি হয়৷মাজৰাস্তাত দুটা অঙঠা সদৃশ চকু৷প্ৰচণ্ড চিৎকাৰ পোনছাটেই ইউ টাৰ্ন ল’লে৷মামাৰ চিৎকাৰ শুনি মানুহে জুম বান্ধিলে আৰু ঘটনাৰ গতি-গোত্ৰ বুজি অৱশেষত সকলোৱে চাপৰি বজাই হাঁহিবলৈ ধৰিলে৷ৰাস্তাত এটা ভোবোলা ছাগলী বহি আছিল আৰু বাইকৰ হেডলাইটৰ কৃপাত ভোবোলাৰ চকু অঙঠা পৰিণত হৈ প্ৰেতাত্মাৰ বীভিষিকাত পৰিণত হৈছিল৷

বহুতো মানুহেই চিলমিল টোপনিত হঠাৎ এনে অনুভৱ কৰে তেওঁৰ সমগ্ৰ শৰীৰ জঠৰ হৈ পৰিছে,চিঞৰিবৰ চেষ্টা কৰিও বাৰে-বাৰে বিফল হ’য় আৰু এনে লাগে যেন কোনো ছায়ামুৰ্ত্তিয়ে বুকুত বহি হেঁচা মাৰি ধৰিছে৷এয়া পেৰানৰ্মেল নহয় নৰমেল শ্লিপিং পেৰালাইছিচ৷বুকুত হাত দি শোৱাৰ বাবে মগজুলৈ ৰক্তসঞ্চালন হ্ৰাস পোৱাৰ বাবে আপোনাৰ সেই সময়ত এনে অনুভৱ হয় আৰু আপুনি ভ্ৰমৰ সাক্ষী হয়৷সেয়ে কাতি হৈ শোৱক কাৰণ তেতিয়া বুকুত হাত দিয়াৰ প্ৰশ্নই নাহে৷

প্ৰেতাত্মাই নুপুৰ নিপিন্ধে আপুনি দোপৰ নিশা ৰুণজুন নুপুৰৰ যদি পদধ্বনি শুনিছে আতংকিত হোৱাৰ পৰিবৰ্তে এক বিশেষ শ্ৰেণীৰ পতংগৰ দ্বাৰা সম্পাদিত সুমধুৰ সুৰ শুনি নিশ্চিন্তে টোপনি মাৰক৷

হয়তো আপুনি প্ৰায়েই এটা সপোন দেখে৷খোজ কাঢ়ি গৈ আছিল৷হঠাৎ বহু তললৈ সৰি পৰিল ইয়াৰ বাবে প্ৰেতাত্মা নহয় আপোনাৰ দুৰ্বল স্নায়ুতন্ত্ৰ জগৰীয়া৷স্নায়ুতন্ত্ৰক পুনৰ সৱল কৰিবলৈ নিয়মিত ধুম্ৰপাণ আৰু মদ্যপানৰ বদ অভ্যাস ত্যাগ কৰি স্নায়ুতন্ত্ৰক সৱল কৰা মাল্টিভিটামিন যেনে নিউৰ’ভিয়ন বা যিকোনো “Methycobalamine” formulation ৰ ঔষধ আৰু সেউজীয়া শাকপাচলি তথা বতৰৰ ফল মূল খাওঁক৷

যদি কোনো বাবাজীয়ে আপোনাক নেমু কাটি ৰক্তৰ তপত টোপাল বা চুলিত হাত ফুৰাই মহাদেৱৰ প্ৰসাদ বুলি ভস্ম প্ৰদান কৰি মাননি বিচাৰে হাতত আইন তুলি নলৈ আৰক্ষীক গটাই দিয়ক৷বাবাজী নিশ্চয় একালৰ ৰসায়নৰ ছাত্ৰ আছিল চাকৰি নাপায় আজি ভণ্ড বাবাত পৰিণত হ’ল৷

যদি ভূত লম্ভা বা দেৱ-দেৱী লম্ভা মানুহৰ কাষলৈ নিয়াৰ পিছতো কম্পাছে দিশ পৰিবৰ্তন কৰা নাই তেন্তে প্ৰথমে লকআপ আৰু যদি থাৰ্ড ডিগ্ৰী খায়ো মুখ নোখোলে তেনেহ’লে হিষ্টেৰিয়া ৰোগৰ বাবে মানসিক চিকিৎসালয়৷

ব্লাডী মেৰী আৰু ইলুমিনাটি বুলি এই দুনীয়াত একো নাই৷নিশা মই নিজেই আইনাৰ সন্মুখত ঠিয় হৈ শোৱাৰ পূৰ্বে মুৰ ফণীয়াও আৰু প্ৰেতাত্মা কেৱল নিশা দুই-তিনিবজাৰ মাজত নোলায়৷ভৰদুপৰীয়াও ওলাব পাৰে অৱশ্যে নিশাৰ সেই সময়ত বডি ক্লক আৰু হৰমোনৰ প্ৰভাৱত আমাৰ দৃষ্টিবিভ্ৰম হ’ব পাৰে অথবা প্ৰেতাত্মাই আপোনাৰ দুৰ্বলতাৰ সুযোগ ল’ব পাৰে৷

আমি যিমান পেৰানৰ্মেল অভিজ্ঞতাৰ আবৃত্তি শুনো তাৰেই নব্বৈ শতাংশৰে কাৰণ nyctophobia(আন্ধাৰৰ প্ৰতি থকা ভয়),ছাটোকে বাঘ দেখাৰ দুৰ্বল মানসিকতা আৰু বিশ্লেষণ তথা দুৰদৰ্শিতাৰ অভাৱ৷এজনে “conjuring” চায় ৰাতি পায়জামাত প্ৰস্ৰাৱ কৰি দিলে কাৰণ তেওঁৰ পানী খোৱা গিলাচটো নিজেই চুচৰি গৈছিল সেইদিনা প্ৰকৃতাৰ্থত তেওঁ মোৰ ঘৰত আছিল আৰু গেষ্ট ৰূমৰ টেবুলখন এধলীয়া আছিল সন্ধিয়া তেওঁ বস্তাকেইটামানক বগা গ্ৰাউন পিন্ধা ভূত বোলাৰ পৰাই মই সকীয়াই আছিলো৷ভয় এক “negative energy”যি আপোনাক প্ৰেতাত্মাৰ সহজ চিকাৰ কৰাই নহয় বৰঞ্চ নিজৰ দোষত হাৰ্টফেইল কৰি আওমৰণে মৰি আপুনিহে প্ৰেতাত্মা হৈ শেষত আনক ভয় খুৱাব৷যদি আপুনি বেৰৰ ফালে মুখ কৰি বেৰত লাগি শোৱে নিজৰ নাকে বজোৱা বাদ্যযন্ত্ৰৰ প্ৰতিফলনকে মাজনিশা প্ৰেতাত্মাৰ নিশ্বাস বুলি ভাবি আপুনিও আৰ্তনাদ কৰি উঠিব৷
ধোৱা মানেই ”Orbs” নহয় হয়তো আপোনাৰ কেমেৰাৰ লেঞ্চটো কুৱলীৰ প্ৰভাৱ পৰিব পাৰে৷কুৱলীৰ সৈতে হাড় কপোৱা শীতৰ আকস্মিক আগমনহে “Orbs”৷

যদি প্ৰাকৃতিক বিশ্লেষণৰ অবিহনে বিদ্যুৎচুম্বকীয় ক্ষেত্ৰ,কোঠাৰ তাপমান আৰু বতাহত সুগন্ধ তথা দুৰ্গন্ধৰ আগমন হোৱা নাই তেন্তে সেয়া ভূত নহয় ভয়ে সৃ্‌ষ্টি কৰা ভূত মাত্ৰ৷ডাকিনী বা ডাইনী তেজমঙহৰ মহিলা নহয় আৰু ডাইনী নহয় বেক্টেৰিয়া-ভাইৰাছ তথা পৰিচ্ছন্নতাৰ অভাৱতহে মহামাৰী হয়৷ডাইনীৰ নামত তেজ-মঙহৰ মানুহক জ্বলাই হত্যা কৰাও মহামাৰীয়েই মানসিক মহামাৰী৷