আমি সামাজিক মাধ্যমত পোৱা তথ্যনুসৰি হীৰেন গোহাই,হৰেকৃষ্ণ ডেকা,শিৱনাথ বৰ্মন,অপূৰ্ব কুমাৰ বৰুৱা, উদয়াদিত্য ভৰালী,অজিত কুমাৰ ভূঞা,চন্দ্ৰকান্ত দাস, অৰূপ বৰা, অখিলৰঞ্জন দত্ত, নিত্য বৰা,ময়ুৰ বৰা,লোকনাথ গোস্বামী,পৰমানন্দ মজুমদাৰ, পৰেশ মালাকৰ, দেবেন তামুলী আৰু বিবেক দাস অসমৰ এইকেইজন খ্যাতিনামা সাহিত্যিক আৰু বুদ্ধিজীৱীয়ে শংকৰদেৱৰ আদৰ্শৰ বিকৃতিকৰণৰ দ্বাৰা উত্তৰসত্যক শিখণ্ডী সাজি গোলাঘাটৰ আঠখেলীয়া নামঘৰৰ সমীপৰ নৱনিৰ্মিত যজ্ঞস্থলী ধ্বংস কৰাৰ আহ্বান জনাইছে৷উল্লেখযোগ্য যে আঠখেলীয়া নামঘৰৰ দামোদৰপন্থী খেলে কিন্তু যাগ-যজ্ঞ কৰে৷গুৱাহাটীৰ শীততাপ নিয়ন্ত্ৰিত অট্ৰালিকাৰ পৰা বাজ হৈ নোপোৱা তেৰাসৱে হয়তো ইয়াৰ ভুকে নাপায়৷সকলোকে দোষী নোবোলা কোনোবাজন হয়তো “Brainwashed ” হ’বও পাৰে৷অৱশ্যে তেওঁলোকৰ এনে বিষাক্ত আহ্বানৰ মাজেৰে কেৱল বৈদিক হিন্দুৰ ধৰ্মীয় অনুভুতিত আঘাত হনাই নহয় ইয়াৰ সমান্তৰালভাৱে সাম্প্ৰদায়িক আৰু মৌলবাদী শক্তিক উৎসাহ জনাব৷মৌলবাদৰ অন্তিম পৰিণতি “genocide” মাত্ৰ৷অন্য ধৰ্মলম্বী সকলো সজাগ হওঁক৷বালিলৈ যিপাত শৰ সুগ্ৰীৱলৈও একেপাতেই৷আজি যজ্ঞস্থলী,কাইলৈ হয়তো ঈদৰ ময়দান,পৰহিলৈ গীৰ্জা বা গুৰুদ্বাৰ৷মুঠতে মানুহ,মানৱতা,মানৱ অধিকাৰ,স্থাপত্য,ভাস্কৰ্য্য,সংস্কৃতি,গণতন্ত্ৰ,স্বাধীনতা,ন্যায়, ধৰ্ম সবাৰে “genocide” হ’ব৷বৌদ্ধিক সন্ত্ৰাসবাদী জিহাদী বা নক্সালবাদীতকৈও শতগুণে ভয়ংকৰ কাৰণ এওঁলোক জিহাদী আৰু নক্সালীৰ উৎপাদনৰ কাৰখানা৷অৰুন্ধতী ৰয় আৰু নব্বৈ দশকৰ কাশ্মীৰ৷এনেকৈ হাত সাবতি বহি থাকিলে কাইলৈ হয়তো অসম ফাইল আৰু পৰহিলৈ ভাৰত ফাইলো হ’ব৷টুকৰে-টুকৰে গেঙে কোৱাৰ দৰে প্ৰতি ঘৰৰ পৰাই আফজলৰ দৰে মৌলবাদীৰ সৃষ্টি হ’ব৷সনাতনী বৈদিক হিন্দুৰ ধৰ্মীয় আবেগত আঘাত হনা,সাম্প্ৰদায়িকতা,ব্লাষ্ট’ফেমী আৰু মৌলবাদক উচতনি দিয়াৰ অভিযোগত IPC 153 A, 153 B, IPC 295, IPC 505 ৰ আধাৰত অসম আৰক্ষীয়ে এই অভিযুক্তসকলক গ্ৰেপ্তাৰ কৰক৷ইয়াৰে বহুকেইটা ধাৰা জামিনবিহীন৷সূক্ষ্মভাবে জেৰা কৰিলে অসমৰ টুকৰে-টুকৰে গেংৰ লিংক মেন আৰু শ্নিপাৰ চেলৰ সন্ধান পোৱা যাব আৰু AFSPA ৰ আধাৰত তেনে সন্ত্ৰাসবাদী আৰু সন্ত্ৰাসবাদৰ পৃষ্ঠপোষকৰ ওপৰত ৰাষ্ট্ৰীয় সুৰক্ষাৰ স্বাৰ্থত “AFSPA” জাপি দিয়াৰ বিনে আন কোনো বিকল্প নাই৷আমি আশাবাদী অসমৰ উচ্চন্যায়লয়,অসম আৰক্ষী আৰু নিষ্ঠাবান নাগৰিক সমাজে গোচৰ তৰি প্ৰকৃত সত্যক ন্যায়লয়ত উন্মোচিত কৰিব আৰু ন্যায়লয়ে ন্যায় কৰিব৷মই নকও যে স্বাক্ষৰ কৰা সকলো ষড়যন্ত্ৰৰ অংশীদাৰ কিন্তু বৈদিক সনাতনীৰ ধৰ্মীয় অনুভুতিত প্ৰতিজন স্বাক্ষৰকাৰীয়েই আঘাত হানি দেশৰ সাম্প্ৰদায়িক মহলক অশান্ত কৰিছে৷সাধাৰণ জনতা হ’লেও পৃথক কথা সাহিত্যিক-বুদ্ধিজীৱী-জ্যেষ্ঠ সাংবাদিক আনহে নালাগে ৰাজ্যসভাৰ বিৰোধী দলৰ সাংসদে যদি এনে কাম কৰে এয়া অজানিতে কৰা ভুল বুলি মানি লবলৈ মনে নকয়৷সেয়ে গোচৰ তৰক,স্বচ্ছ আৰু নিৰপেক্ষ তদন্ত হওঁক,আদালতৰ মজিয়াত সত্য উন্মোচিত হওঁক আৰু দোষী সাব্যস্ত সকলক আদালতে এনে দৃষ্টান্তমূলক শাস্তি বিহক যাতে ভবিষ্যৎতলৈ ধৰ্মনিৰপেক্ষ ভাৰতলৈ কোনো সাম্প্ৰদায়িক বা মৌলবাদী শক্তিয়ে চকু তুলি চাবলৈও ভয় কৰে৷
সনাতনৰ লোককথাত উল্লেখ আছে যে পূৰ্বৰ যুগত অসুৰ-ৰাক্ষস-দানৱ আদিয়ে এইদৰেই যজ্ঞ ভংগৰ ৰচিছিল৷ধৰ্মযুদ্ধত অধৰ্মৰ ক্ষণিক উত্থান হ’লেও ধৰ্মৰ বিজয় আবশ্যৱম্ভী আৰু ইতিহাস সাক্ষী আছে ধৰ্মৰ চৰম গ্লানি তেতিয়াই হ’য় যেতিয়া ধৰ্মৰ জ্ঞানীজনে অধৰ্মৰ সাক্ষী হৈও নিমাত হৈ থাকে৷এইয়া নিৰপেক্ষতা নহয় সমাজৰ প্ৰতি অভিশাপ মাত্ৰ৷কুৰুক্ষেত্ৰৰ ৰক্তপাত দুৰ্যোধন,দুশাসন আৰু শকুনিৰ অধৰ্মৰ বাবে নহয় বৰঞ্চ ধৰ্মৰ মহাজ্ঞানী পিতামহ ভীস্ম,গুৰু দ্ৰোণ আৰু মহাৰথী কৰ্ণৰ দ্ৰোপদীৰ বস্ত্ৰহৰণৰ দৰে বীভৎস অপৰাধৰ নিৰৱ সাক্ষী হোৱাৰ বাবেহে হৈছিল আৰু সেয়ে ধৰ্মযুদ্ধত অন্তিম মূহূৰ্তত এই তিনিওজন মহাৰথীকে ধৰ্মই প্ৰতাৰণা কৰিলে৷যজ্ঞপীঠ ধ্বংসৰ ষড়যন্ত্ৰৰ দৰে অন্যায়ৰ বিৰূদ্ধে মৌন প্ৰতিজন হিন্দুকে অন্তিম মূহূৰ্তত সত্য,ধৰ্ম আৰু ন্যায়ে প্ৰবঞ্চনা কৰি ইতিহাসৰ দৃষ্টিত অধৰ্মৰ পৃষ্ঠপোষক সজাৱ৷আজি ভাৰতৰ পূণ্যভূমিত ধৰ্মৰ গ্লানি হৈছে৷অসত্য,অন্যায় আৰু অধৰ্মই মৰ্য্যদাৰ চৰম সীমাক অতিক্ৰম কৰিছে৷ধৰ্ম আজি সংকটত (আৰু ধৰ্ম মানে মই ইয়াত কোনো পন্থাৰ কথা কোৱা নাই বাস্তৱ ধৰ্ম অৰ্থাৎ সত্য আৰু ন্যায়ৰ কথাহে কৈছো),হে ধৰ্মযোদ্ধা সুখনিদ্ৰা ত্যাগ কৰা আৰু ধৰ্মক ধাৰণ কৰি অধৰ্মীৰ বিনাশেৰে সমাজত পুনৰ সত্য,ধৰ্ম আৰু ন্যায়ৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰা৷ধৰ্মযুদ্ধত ধৰ্মই কৃষ্ণৰ দৰে সাৰথি হৈ তোমাৰ মাগদৰ্শন কৰিব কিন্তু ন্যায়ৰ গাণ্ডীৱত সত্য আৰু ন্যায়ৰ শৰ সন্ধান তুমি স্বয়ং কৰিব লাগিব৷অধৰ্মৰ সংগ লোৱাৰ বাবে দৈৱিক কৱচ,কুণ্ডল,বিজয় ধনু,ধৰিত্ৰী আই আৰু পৰশুৰামৰ ব্ৰহ্মবিদ্যায়ো কৰ্ণক ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰিলে৷ইচ্ছা মৃত্যু ভীস্মৰ বাবে অভিশাপ হ’ল আৰু সত্যই দ্ৰোণক প্ৰতাৰণা কৰি মৃত্যুৰ মুখলৈ ঠেলি দিলে৷দুশাসনৰ ৰক্তপান আৰু দুৰ্য্যোধনৰ উৰুভংগ,কৌৰৱৰ ওঠৰ অক্ষৌহিণী নাৰায়ণী সেনাৰ মহাবিনাশ আৰু অন্তত গুৰুপুত্ৰ অশ্বত্থামাই পীড়াদায়ক অমৰত্বৰ ভয়াবহতম অভিশাপ পালে৷অশ্বত্থামা বিদ্যা আছিল অথচ তেওঁ অৰ্জিত বিদ্যাৰ সদায়েই দুপ্ৰয়োগ কৰিছিল সেয়ে চৰমতম শাস্তিৰ তেৱেই একমাত্ৰ অংশীদাৰ হ’ল যি আজিৰ যুগৰ বৌদ্ধিক সন্ত্ৰাসবাদীমখাৰ বাবেও প্ৰযোজ্য৷শ্ৰীকৃষ্ণৰ ওচৰত না অস্ত্ৰ আছিল না কৱচ৷স্বয়ং ধৰ্ম কৃষ্ণৰ অস্ত্ৰ আৰু কৱচ আছিল৷ধৰ্মৰ সমান শ্ৰেষ্ঠতম অস্ত্ৰ আৰু কৱচ নাই৷সেয়ে ধৰ্মক ধাৰণ কৰি ন্যায়ৰ গাণ্ডীৱ (আজিৰ যুগত ন্যায়িক প্ৰক্ৰিয়া) তুলি লওক খোদ পৰমেশ্বৰ আপোনাৰ জীৱন ৰথৰ সাৰথি,অস্ত্ৰ আৰু কৱচ হ’ব৷ধৰ্ম ৰক্ষতিঃ ৰক্ষিতঃ৷
যি শ্ৰীকৃষ্ণৰ দৰ্শনক হৃদয়ংগম কৰিছে তেওঁলোকে কল্কীৰ আগমন পৰ্য্যন্ত ধৰ্মৰ ৰক্ষা কৰিব৷“অহম ব্ৰহ্মস্বামী৷“

“য়দা য়দা হী ধৰ্মস্য
গ্লানি ভৱতি ভাৰত
অভ্যুত্থানম অধৰ্মস্য
তদাতমানম শ্ৰীজাম্যহম
পৰিত্ৰানায় সাধুনাম
বিনাশায় চঃ দুস্কৃতম
ধৰ্ম সংস্থাপনাৰ্থয়
সম্ভাৱনি য়ুগে-য়ুগে৷“
(feel free to share)