মোৰ সামাজিক পৰিচয় প্ৰফেছ’ৰ কিন্তু মই ব্যক্তিগত ভাৱে নিজকে বিজ্ঞানৰ সাধক ৰূপে পৰিচয় দি ভাল পাওঁ৷বংশগতি আৰু জৈৱৰসায়ন(Genetics and Biochemistry) মোৰ গৱেষণাৰ বিষয়৷গৱেষণাই মোৰ ধৰ্ম,গৱেষণাগাৰ মোৰ মন্দিৰ আৰু নৈবদ্য!

      বিজ্ঞান ধ্ৰুৱক নহয় বিজ্ঞান পৰিবৰ্তনশীল আৰু পৰিবৰ্তনশীলতাই বিজ্ঞানৰ ধৰ্ম৷মাৰ্কিন বিজ্ঞানীৰ সূত্ৰৰ প্ৰতি মোৰ কোনো আকৰ্ষণ নাই কিন্তু ৰাছিয়া,জাৰ্মানী আৰু জাপানৰ বৈজ্ঞানিক ইতিহাস মোৰ আদৰ্শ৷

       গৰ্ভৱস্থাৰ ভ্ৰুণৰ “ জিন থিৰাপী “ য়ে জেনেটিক ৰোগৰ নিয়ন্ত্ৰণ কৰে৷ভ্ৰুণে মাতৃৰ নাভী(placenta)ৰ পৰা পুষ্টি,অম্লজান আৰু এন্টিবডি পায়৷যদি “জিন থিৰাপী“ ৰ দ্বাৰা আমি অতিমানৱৰ জন্ম দিৱ পাৰো?যদি প্ৰতিজন নৱজাত অতিমানৱ হ’য়?কিমান সুন্দৰ হ’লহেঁতেন এই ধৰা৷

       আধুনিক চিকিৎসা বিজ্ঞানে কয় আমি সুস্বাস্থ্যৰ বাবে প্ৰতিদিনে আঠঘন্টা শোৱা উচিত৷কিন্তু আমি যদি নোশোও?যদি মানুহৰ জীৱন যাত্ৰাৰ জিনীয় প্ৰগতিৰে আমি জীৱনযাত্ৰাৰ পৰা নিদ্ৰাক চিৰবিদায় দি কৰ্মমুখী হওঁ?কেনে হ’ৱ পৃথিৱীৰ ভবিষ্যৎ৷

        মানৱ জীৱন দুখৰ সমষ্টি৷কাৰোবাৰ যদি শাৰীৰিক পীড়া আন কাৰোবাৰ মানসিক৷দুখে কোঙা কৰা জীৱন৷হৰমনেল এন্ড্ৰকাইন’লজীৰ পৰিবৰ্তনৰে যদি আমি দুখক আনন্দৰ ধাৰাৰ ৰূপ দিওঁ৷

          শীতকালি আমাৰ পাকঘৰত পইতাঁচোৰা নোলায়৷সাপ,জেঠী,শামুক,পইতাঁচোৰা সকলো শীতনিদ্ৰাত৷খাদ্য অৱিহনে প্ৰায় ছমাহৰ শীতনিদ্ৰাৰ অন্তত বসন্তৰ আগমনৰ সৈতে পুনৰ স্বাভাৱিক জীৱনযাত্ৰালৈ উভতি আহে৷বিশ্বায়নৰ নামত প্ৰতিদিনে হ্ৰাস পাইছে উৰ্বৰা শস্যভূমি৷কংক্ৰিটৰ সভ্যতাৰ জীৱশ্ৰেষ্ঠক নিদ্ৰাবিহীন শীতনিদ্ৰাৰ প্ৰয়োজন দুৰ্ভিক্ষ আৰু পুষ্টিহীনতাৰ অন্তৰ বাবে৷

            মায়ে আজি পুনৰ বিবাহৰ প্ৰসংগ উলিয়ালে পৰিণীতা আৰু নিবিড়ে আমাক এৰি যোৱাৰ প্ৰায় এটা দশকেই হ’ল৷মায়ে বুজনি দিলে,”সিহঁতৰ স্মৃতিজড়িত এই চহৰে আমাক প্ৰতিদিন মাত্ৰ স্মৃতিৰ ৰূপত পীড়া দিয়ে৷গাওঁতে দুবিঘা বোপাককাৰ দিনৰ মাটি আছে৷আধিলৈ দি বিশেষ লাভ হোৱা নাই৷মাটিখিনি বিক্ৰী কৰি নতুনকৈ সংসাৰ পাতি গুৱাহাটীত এটা ফ্লেট লোৱাই উত্তম হ’ব৷“ মই লাহেকৈ অ বুলি কৈ মা লৈ একাপ চাহ আগবঢ়াই দিলো৷

              আবেলি পাহাৰৰ ওপৰত অৱস্থিত মোৰ গুপ্ত গৱেষণাগাৰলৈ গ’লো৷নিদ্ৰাবিভোৰ মোৰ জননীক আলফুলে ডাঙি আনিলো৷পাৰ্থই মোৰ উপস্থিতিৰ উমান পায় খিলখিলাই হাঁহিলে৷

                   পৰিণীতা মোৰ জীৱনৰ প্ৰথম আৰু অন্তিম প্ৰেম৷প্ৰায় এটা দশক পূৰ্বে আমি পবিত্ৰ বিবাহ পাশত আবদ্ধ হ’লো৷সন্তানৰ ৰূপত পাৰ্থ আমাৰ পবিত্ৰ প্ৰেমৰ প্ৰথম চানেকি৷পাৰ্থ সেইসময়ত প্ৰথম মানৰ ছাত্ৰ৷পৰিণীতাই মোক সুসংবাদ দিলে,” তুমি পুনৰ পিতৃ হ’বলৈ ওলাইছা৷“ আনন্দত মোৰ দুচকু জ্যোতিস্মান হৈ পৰিল৷কিন্তু পিতৃ হোৱাৰ গৌৰৱত নহয় মোৰ মন মন্দিৰৰ নৈৱদ্যৰ ৰূপত গৰ্ভৱতী পৰিণীতাৰ সন্ধান পায়৷অতিমানৱ,জেনেটিক থিৰাপী আৰু মোৰ গৰ্ভৱতী পত্নী৷এদিন মন্দিৰ দৰ্শনৰ চলেৰে পাঁচমাহৰ গৰ্ভৱতী পৰিণীতাক মোৰ মনমন্দিৰলৈ লৈ আহিলো৷কফিৰ কাপত মিহলি শ্লিপিং টেৱলেটৰ প্ৰভাৱত পৰিণীতা সুখনিদ্ৰাত ধলি পৰিল৷সুখনিদ্ৰাৰ অন্ততঃ বেছেৰীয়ে নিজকে মোৰ গৱেষণাগাৰৰ পিঞ্জৰাত আৱিষ্কাৰ কৰিলে৷তাই চিৎকাৰ কৰি উঠিল৷কিন্তু তাইৰ চিৎকাৰে মোৰ হৃদয় গলাবলৈ সক্ষম ন’হল কাৰণ গৱেষণাগাৰৰ মজিয়াত মই কাৰো পতি নহয় আৰু মন্দিৰৰ পূজাৰীৰ বাবী পৰিণীতা গিনিপিগ অৰ্থাৎ নৈৱদ্য মাত্ৰ৷প্ৰায় দুমাহজুৰি গৱেষণা চলিল৷অতিমানৱৰ জন্মও হ’ল৷মই প্ৰমাণ ৰখাৰ পক্ষপাতী নহয়৷বান্দৰে নাৰিকলৰ মোল নুবুজে আৰু ফাচীকাঠ মোৰ প্ৰিয় নহয় সেয়ে মাতৃ আৰু নৱজাত দুয়োকে জীৱন্তে জ্বলাই দিলো৷নিজৰ শৰীৰত আঘাতৰ স্পষ্ট চিন অংকণ কৰি দুমাহৰ অন্তত ঘৰলৈ উভতিলো আৰু ঘৰিয়ালৰ চকুলো টুকি ক’লো অপহৰণকাৰীৰ কৱলৰ পৰা মই কিবাকৈ বাচি আহিলো যদিও সিহঁতে গৰ্ভৱতী পৰিণীতাক মোৰ চকুৰ সন্মুখতে দলবদ্ধ ধৰ্ষণ কৰি জ্বলাই দিলে৷

                   পৰিণীতাৰ বিয়োগৰ অন্ততঃ মোৰ জীৱনলৈ প্ৰেয়সী ঠিক প্ৰেয়সী নহয় গিনিপিগৰ ৰূপত মৃদুস্মিতাৰ আগমন ঘটিল৷ইতিহাসে নিজকে দোহাৰে৷শ্লিপিং টেৱলেট,ক’কৰ বটল আৰু মন্দিৰ দৰ্শন৷গড়ালত বন্দী মৃদুস্মিতা নামৰ গিনিপিগজনীৰ এক বিশেষ ৰাসায়নিক দ্ৰব্যৰ প্ৰয়োগ কৰি তাইৰ জীৱনশৈলীৰ পৰা নিদ্ৰাদেৱীক বিদায় দিলো৷ছমাহ অতিক্ৰম কৰিলে নিদ্ৰাবিহীন সুস্থ আৰু কৰ্মঠ শৰীৰ৷অন্তত গিনিপিগৰ শৰীৰক উপভোগ কৰি মনমন্দিৰত তাইক বলি দি মোৰ ভূতলৰ কোঠাত কচাইৰ ৰূপ লৈ শেষত তাইৰ মঙহৰ টুকুৰাবোৰেৰে মন্দিৰৰ দ্বাৰপাল মোৰ বিশ্বাসী জাৰ্মান শ্বেফাৰ্ডহালক ভোজ খুৱালো৷

                      নিবিড় প্ৰায়েই উদাস হৈ থাকে হয়তো মাতৃ বিয়োগ আৰু শৈশৱতেই নিবিড়ৰ শৰীৰত স্থান লোৱা বাতবিষ৷সেইদিনা মই মন্দিৰৰ পৰা পোনেই আৰক্ষী চকীলৈ গৈ নিবিড় নিখোজ হোৱাৰ এজাহাৰ লিখালো আৰু গধূলি মোৰ একমাত্ৰ সন্তান আৰু গড়ালত বন্দী গিনিপিগ নিবিড়ক এক বিশেষ ৰাসায়নিক দ্ৰব্যৰ ইনজ্যেকশ্যন দিলো৷ঘন্টাচেৰেক মুৰত নিবিড়ৰ মুখত হাঁহি বিৰিঙিল৷মই প্ৰথমে নিবিড়ৰ শৰীৰত বেজীৰে খুছিলো নাই যন্ত্ৰণাৰ চিন নাই সি মাথো খিলখিলাই হাঁহিলে৷চাবুকেৰে কোৱালো,সমগ্ৰ শৰীৰত এছিড ধালিলো,কটা ঘাত নিমখৰ প্ৰলেপ,চকুদুটা ঘুলুকি উলিয়াই আনিলো,হাতুৰীৰে মৰিয়াই দুয়োখন হাত ভাঙি পেলালো,আঙুলিৰ নখবোৰ প্লাচেৰে উঘালি আঙুলি বোৰ কাটি পেলালো৷ভৰি দুখন কৰতেৰে ৰেপি-ৰেপি কাটিলো৷মুখত যন্ত্ৰণাৰ সামান্য ৰেশো নাই৷সি মাত্ৰ খিলখিলাই হাঁহি থাকিল আজিৰ দৰেই৷কাইলৈৰ পৰা নিবিড়ে নাহাহে৷আজিয়েই তাৰ হাস্যময়ী জীৱনৰ অন্তিম দিন৷মায়ে সাৰ পোৱাৰ পূৰ্বেই “autoclave”ৰ উচ্চ চাপ আৰু তাপৰ প্ৰভাৱত গিনিপিগ নিবিড় সুস্বাদু চুপত পৰিণত হ’ল৷মই তৃপ্তিৰে গলাধাৰণ কৰিলো৷

                        অন্নদাত্ৰী মাতৃৰূপী বন্দী গিনিপিগিৰ চিৎকাৰলৈ ভ্ৰুক্ষেপ নকৰি এটা বিশেষ ইনজ্যেকশ্যন দিলো৷ছমাহজুৰি মায়ে নিদ্ৰাবিহীন শীতনিদ্ৰাৰ সাক্ষী হ’ল৷মন্দিৰৰ পুজাৰী সন্মুখত মাতৃ,পত্নী,সন্তান আৰু প্ৰেয়সী সকলো নৈৱদ্য মাত্ৰ৷মায়ে আজি অভিসম্পাত দি ক’লে,”মই এটা চয়তান জন্ম দিলো৷“ মই শীতল কন্ঠৰে ক’লো,”মই চয়তান নহয় পূজাৰী মাত্ৰ৷পূজাৰীৰ জন্ম তুমিয়েই দিছিলা৷মোৰ কুৰিবছৰীয়া জন্মদিনত তুমি এখন গ্ৰন্থ উপহাৰ দিছিলা৷শিৰোনামা “History of Human Trial on  political prisoners by Soviet,Nazis and Japanese Emperor.” গাওঁৰ খেতিৰ মাটি বিক্ৰী কৰি কংক্ৰিটৰ সভ্যতাৰ বাসিন্দা হ’বলৈ মূল্য ভৰিব লাগিব৷গিনিপিগ হোৱাৰ মূল্য৷এই পূজাৰীৰ গৱেষণাৰ মন্দিৰৰ নৈৱদ্য হোৱাৰ মূল্য৷গৱেষণাৰ অন্ততঃ গিনিপিগৰ কোনো প্ৰয়োজন নাই৷মাক পুনৰ দুটা ইনজ্যেকশ্যন দিলো৷প্ৰথমটোৱে শৰীৰত পুনৰ বুভুক্ষাৰ জন্ম দিৱ আৰু দ্বিতীয়টোৰ প্ৰভাৱত গিনিপিগজনীয়ে মানসিক সন্তুলন হেৰুৱাব৷বোৱাৰী-নাতিক অকালতে হেৰুৱাই বলিয়া হোৱা বৃদ্ধাক কাইলৈ মই পগলা ফাটেকৰ অতিথি সজাই দ্বায়িত্বশীল সন্তান হোৱাৰ পৰিচয় দিম৷

                    বিশুদ্ধ খোৱাপানীৰ অভাৱ একবিংশ শতিকাৰ এক জ্বলন্ত সমস্যা৷যদি মানুহৰ জীৱন যাত্ৰাৰ পৰাই খোৱাপানীক নোহোৱা কৰি দিব পাৰো৷গিনিপিগৰ প্ৰয়োজন আছে৷ৰশ্মিতাই ইতিমধ্যেই এই পূজাৰীৰ প্ৰেমৰ জালত ভৰি দিছে৷বিলাসী ৰেস্তোৰাৰ কেণ্ডেল নাইট ডিনাৰ,দুটামান দামী উপহাৰ আৰু মন্দিৰলৈ নৈবদ্যৰ আগমন৷ৰশ্মিতালৈ ফোন লগালো,”অহা সপ্তাহত এপাক ওলাবা৷মন্দিৰ দৰ্শন কৰিম৷“ তাই সামান্য হাঁহি ক’লে,”মন্দিৰতেই বিয়া পাতিবা নেকি?“মই এটা কুটিল হাঁহি মাৰি ক’লো,” নহয় মোৰ কলিজা আমাৰ সুখময় দাম্পত্য জীৱনৰ বাবে পাহাৰৰ ওপৰৰ সেই জাগ্ৰত মন্দিৰত মাত্ৰ সামান্য নৈৱেদ্য আগবঢ়াম৷“

(প্ৰথমেই সুধী পাঠকসমাজৰ প্ৰতি ক্ষমাপ্ৰাৰ্থনা৷ষান্মাষিকৰ চূড়ান্ত পৰীক্ষা আৰু গৱেষণাৰ বাবে যোৱা দুদিন নিয়মীয়াকৈ লিখিব পৰা নাই৷”Past Life Regression” ৰ প্ৰজেক্টটো চলি আছে কিন্তু সম্পূৰ্ণ তথ্য পোহৰলৈ অহা নাই বাবে নিৰ্ভৰযোগ্য ফলাফল হাতত পৰাৰ পিছতহে মই পৰৱৰ্তী খণ্ডলৈ হাত মেলিম৷আজি আন তিনিটা ঘটনাৰ উল্লেখ কৰিম৷)
সাপ-মোৰ সৰু ভিনদেউ পেছাত এক ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্য্যায়ৰ গৱেষণা প্ৰতিষ্ঠানৰ কনিষ্ঠ প্ৰযুক্তিবিদ৷কাৰিকৰী বিজ্ঞানৰ উচ্চ ডিগ্ৰীধাৰী৷সেয়ে অতিপ্ৰাকৃতিক ঘটনাক সংযোগ বা অন্ধবিশ্বাস বুলিয়েই গণ্য কৰে৷২০২০ মানৰ কথা৷এদিন বায়ে হুৱাদুৱা লগাই ফোন কৰিলে৷কাৰণ তেওঁলোকৰ চৰকাৰী আবাসৰ শোৱনি কোঠাত প্ৰায়েই ফেটী সাপে দৰ্শন দিয়ে৷বাৰিষা আমাৰ প্ৰায় সকলোৰে ঘৰত এটা-দুটা সাপ ওলাই৷ফেটীসাপ,ধোৰা সাপ,মোছোৰা সাপ৷কিন্তু বাহতৰ ঘৰত সপ্তাহে-পষেকে কেৱল মাত্ৰ ফেটী সাপেই ওলাই৷আৱাসিক অঞ্চলৰ কাষত কোনো বননি বা পথাৰ নাই৷একেবাৰে পিছ দিয়া ৰাস্তা আৰু সকলোতকৈ আকৰ্ষণীয় কথাটো হ’ল ভিনদেউে হেনো ল’ৰালিৰ পৰাই সপোন মাহেকে-পষেকে ফেটীসাপৰ দৰ্শন পায় আতংকিত হৈ পৰে৷সেয়া লকডাউনৰে কথা৷মই ক’লো দুদিনমান ধৈৰ্য্য ধৰ৷লকডাউনৰ নীতিনিয়ম শিথিল হ’লেই মই যাম৷EMF,ITC Box,Full Sprectrum Photography,Leaser Grid মখাই চলালো৷নাই!কোনো সমস্যা নাই৷মই সাংঘাতিক বিপাঙত পৰিলো৷কি বুলি ক’ম এতিয়া-সংযোগ!তেনেতে মামাৰ ফোন আহিল৷কাইলৈ ভন্টীৰ জন্মদিন৷জন্মদিনৰ নিমন্ত্ৰণ৷ “……..সপোন চয়া ময়া আশাৰ প্ৰদীপ জ্বলাই দিয়া!“ গুণগুণাই বাক ক’লো,ভিনদেউৰ সোৱৰণী(কুণ্ডলী বা জন্মপত্ৰিকা)খন দে৷“ “নাই,নাই তেওঁৰ সোৱৰণীয়েই নাইামানে বনোৱাই নাই!” মই বোলো “জন্মৰ তাৰিখ,চন,সময়,জন্মস্থান৷“ “সময়টো নাজানো বাকীবোৰ জানো৷“ “শাহুৱেৰাক ফোন কৰ৷“ দহমিনিট কুশল-মংগল বাৰ্তাৰ অন্তত শাহু আইৰ কন্ঠেৰে জন্মৰ সময় প্ৰকট হ’ল৷মই গণণাত বহিলো৷যি সন্দেহ কৰিছিলো সেয়াই হ’ল৷মনে-মনে ভগৱানক ধন্যবাদ জনালো৷আজি মামাই জন্মদিনৰ নিমন্ত্ৰণ নকৰা হ’লে মোৰ মান-সন্মান সকলো শেষ হৈ হয়তো নিজৰ ঘৰতে ভণ্ডৰ আখ্যা পালোহেঁতেন৷
কাৰণ বিশ্লেষণঃ ভাৰতীয় বৈদিক জ্যোৰ্তিবিজ্ঞানে ৰাহু,কেতু আৰু শণিক ছায়া (অশুভ নহয়) গ্ৰহ আখ্যা দিয়ে আৰু জন্মৰ সময়ত মহাকাশত এই তিনি ছায়াগ্ৰহৰ বিশেষ জুটিয়ে কালসৰ্প যোগৰ সূচনা কৰে৷কালসৰ্প দোষো হৰেক ৰকমৰ৷কিছুমান সামান্য আৰু কিছুমান মৰাত্মক আৰু আকাল মৃত্যুৰ কাৰণ৷ভিনদেউৰ কুণ্ডলীত অনন্ত কাল সৰ্প দোষ আছিল৷ই মৰাত্মক নহয়৷কিন্তু এনে লোকক সাপে সঘনাই দেখা দি আতংকিত কৰি জীৱনত মানসিক অশান্তিৰ সৃষ্টি কৰে৷আন কেতবোৰ সামান্য কালসৰ্প দোষে ব্যক্তিৰ বিবাহ,বৈৱাহিক জীৱন,শিক্ষা,চাকৰি লাভ বা সন্তান লাভত প্ৰতিবন্ধক হৈ ঠিয় দিয়ে৷চন্দ্ৰৰ মহাকৰ্ষণিক বলৰ প্ৰভাৱত বিশাল সমুদ্ৰত জোৱাৰ-ভাটা হ’য় আমি কোন কুটা৷কেতবোৰ দোষৰ সময়ত বিধান নকৰিলে মানুহৰ আকাল মৃত্যু পৰ্য্যন্তও হ’য়৷বিধানে গ্ৰহৰ প্ৰভাৱক সমুলি বিনাশ নকৰে কিন্তু নিয়ন্ত্ৰণ কৰে বা প্ৰভাৱক সীমিত কৰে৷বহাগ মাহ সমাগত৷বৰ্ষচক্ৰত বিশ্বাসী সকলে বিধি অনুসৰি দান কৰক৷যিসকল জ্যোতিষীয়ে মূল্যবান পাথৰ দি গ্ৰহক প্ৰভাৱহীন কৰাৰ গেৰান্টি দিয়ে তেওঁলোকক মুন্না ভাইৰ চাৰ্কিটৰ কায়দাত মুৰত পুতলা পিষ্টল লগাই সোধক,”বেটা তোৰ জীৱনৰ গেৰাণ্টি কিমান?সময়,সমাজ আৰু পাত্ৰৰ যোগ্যতাৰ ভিত্তিত ভবিষ্যৎবাণী কৰা হ’য়৷কুণ্ডলীত ৰাজযোগ অৰ্থাৎ আপুনি হয়তো সীমিত ক্ষমতা আৰু সম্পদৰ উপভোগ কৰিব পাৰিব৷কিন্তু তাৰ অৰ্থ এনে নহয় গণতান্ত্ৰিক ভাৰতৰ ধাৰণাক নস্যাৎ কৰি আপুনি ভাৰতৰ সম্ৰাট হ’ব৷গ্ৰহক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব পাৰি,প্ৰভাৱ কমাব পাৰি কিন্তু প্ৰভাৱহীন কৰাটো সম্ভৱ নহয়৷
৪ আৰু ৮ ৰ সাধু-মোৰ এজন ঘনিষ্ঠ বন্ধু৷বন্ধু সৎ,মেধাবী আৰু কৰ্মযোগী৷হঠাৎ বন্ধুৰ জীৱনলৈ ধুমুহা আহিল৷য’তে হাত দিয়ে তাতেই মাত্ৰ বিফলতা৷ব্যক্তিগত জীৱন,শিক্ষা জীৱন আৰু প্ৰেম৷প্ৰেয়সীয়েও সামান্য কথাতে এৰিলে৷সিদ্ধান্ত গ্ৰহণতো দোদুল্যমান স্থিতি৷এদিন সন্ধিয়াৰ আড্ডাত ট্ৰেজেডী ফালি আছিল৷মই খোলাখুলি কথা কোৱা মানুহ৷হঠাৎ সুধি দিলো,”মদ এৰি কেতিয়াৰ পৰা ভাংত ধৰিলি৷“ “হে মহাদেৱ!মই তোক কি বুলিনো প্ৰমাণ দিওঁ৷হয় মই মদাহী কিন্তু ভঙুৱা ওহো মুঠেই নহয়৷“মই প্ৰথমেই কৈছো বন্ধু স্বভাৱতেই সৎ অথচ প্ৰায় ছমাহ মানৰ পৰা বন্ধুৰ সিদ্ধান্ত লোৱাৰ ক্ষমতা প্ৰায় শূণ্যত পৰিণত হৈছে আৰু যিকোনো নিচাখোৰে প্ৰাথমিক পৰ্য্যায়(First Level of Addiction) ত নিচা সম্পৰ্কে লুকুৱাই৷সেয়ে সি যদি সঁচাকৈয়ে মদ এৰি ভাংত ধৰিছে মিছা মতাতো স্বাভাৱিক৷ৰাতি বন্ধুৰ ৰূমমেটৰ পৰা খৱৰ ল’লো৷আধাঘণ্টীয়া কৌশলপূৰ্ণ বাৰ্তালাপৰ একমাত্ৰ সাৰাংশ তাৰ কথা ষোল্ল অনাই সঁচা৷পিছদিনা তাক ক’লো “ তোৰ জন্মৰ চন,তাৰিখ,সময়,স্থান সকলো ক৷তোৰ কুণ্ডলী উলিয়াব লাগিব৷”ৰাতি গণণাত বহিলো৷কালসৰ্প,পিত্ৰদোষ,চাৰেচাথী,শণি কী চায়া,মংগল কি মায়া একো নাই৷কিছু সময় তভক মাৰি তাক ফোন কৰিলো৷“তোৰ এই সমস্ত সমস্যাবোৰ নতুন স্কুটীখন লোৱাৰ আগেয়ে নে পিছত হৈছে৷সি পিছত বুলি আৰম্ভ কৰিছিল মাত্ৰ মই বোলো নাম্বাৰ প্লেটৰ ফটো দে৷ৱাটছএপত৷নম্বৰ প্লেটৰ সংখ্যা কেইটা যোগফলৰ সংখ্যাক পুনৰ যোগ কৰি একক সংখ্যালৈ পৰিবৰ্তন কৰি ক’লো৷ “স্কুটীখন পাৰিলে বিক্ৰী কৰি দে৷আৰু পিছৰ বাৰ ভুলতো চাৰি সংখ্যাৰ কাষো নাচাপিবি৷“
কাৰণ বিশ্লেষণঃ বন্ধুৰ জন্ম তাৰিখ ৮, ৮ সংখ্যাৰ গ্ৰহাধিপতি শণি মহাৰাজ৷শণি অশুভ নহয় ন্যায়ৰ দেৱতা কৰ্মফলদাতা৷সেয়ে শণিৰ চাৰেচাথী মানেই বেয়া নহয় চাৰেচাথীৰ সময়ত সৎ কৰ্ম কৰিলে শণিয়ে ভিক্ষাৰীকো ৰজা সাজিব আৰু অসৎ কৰ্ম কৰিলে ৰজাকো ভিক্ষাৰী পাতিব৷ বন্ধুৰ নাম্বাৰ প্লেটৰ একক অংকৰ যোগফল ৪৷ ৪ ৰ গ্ৰহাধিপতি ৰাহু৷ৰাহু ভৌতিক সুখৰ প্ৰতি লোভী আৰু ভৌতিক সুখৰ বাবে বক্ৰপথ ল’বলৈও তিলমানো নাভাবে৷ৰাহুৰ প্ৰভাৱত বন্ধুৱে ভৌতিক সুখৰ স্বাৰ্থত বক্ৰপথ লয় আৰু ন্যায়ধীশ শণি মহাৰাজে সেই বক্ৰপথী কৰ্মৰ প্ৰয়াশ্চিতৰ বাবে দণ্ড দিয়ে৷ৰাহুৱে বিচাৰে যিকোনো মূল্যৰ বিনিময়ত ভোগ আৰু শণিয়ে বিচাৰে ধৰ্মৰ পথ৷ফলত বন্ধুৰ জীৱনলৈ স্কুটীৰ নাম্বাৰ প্লেটৰ যোগেৰে ৰাহুৰ আগমনৰ দ্বাৰা ধুমুহা আহি বেছেৰা কনফিউজ হ’ল৷স্কুটী বিক্ৰী কৰাই নহয় আৰু বহু বিধান তথা প্ৰয়াশ্চিতৰ অন্তত ধুমুহাৰ শাম কাটিল কিন্তু প্ৰেয়সী আজিও উভতি নাহিল৷প্ৰত্যেকৰে জীৱনত তিনিবাৰ শণিৰ চাৰেচাথী মানে বক্ৰ দৃষ্টি পৰে৷সেয়ে সেইসময়ত জীৱনৰ সমস্ত পাপ-পূণ্যৰ ভিত্তিত জীৱন্তে স্বৰ্গসুখ বা যমৰ যন্ত্ৰণা পায়৷সেয়ে মিথ্যাচাৰ,ঋণাত্মক দৃষ্টিভংগী,অন্যায়,ব্যাভিচাৰৰ পথ বাদ দি ধৰ্মৰ পথলৈ উভতি আহক৷ধৰ্ম মানে তন্ত্ৰ,মন্ত্ৰ,পূজা,ব্ৰত,যাগযজ্ঞ,ধূপপ্ৰদীপ নহয় সেয়া পৰম্পৰা মাত্ৰ৷ধৰ্ম হ’ল সেই পথ যাৰ দ্বাৰা সমাজ আৰু সময়ৰ অনুকুলে সামান্য মিথ্যাচাৰ,অন্যায়,অধৰ্মৰ সহায় লৈ অন্তত আমি সত্য,ধৰ্ম আৰু ন্যায়ৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰি জীৱ আত্মাৰ পুনৰজন্মৰ যন্ত্ৰণাৰ পৰা মুক্ত হৈ পৰম আত্মাত মিলিত হওঁ যেনে অশ্বত্থমা হত ইতি গজ!সেয়ে ৰাধা কৃষ্ণৰ ওপৰত যেতিয়া শণিয়ে বক্ৰ দৃষ্টি পেলাইছিল পৰিণতিত মাত্ৰ পুস্প বৰ্ষণ হৈছিল৷প্ৰত্যেকৰে জীৱনত বিশেষ সংখ্যাৰ বিশেষ মহত্ব থাকে৷৪ মানেই অশুভ নহয় , ৪ আৰু ৬ ৰ যুটি বিৰাটেই শুভ কাৰণ চাৰি ৰাহু মানে অসুৰ আৰু ৬ অসুৰ গুৰু শুক্ৰচাৰ্য্য৷মণিকাঞ্চন সংযোগ৷শুক্ৰই ৰাহুক নিয়ন্ত্ৰিত কৰি পথ প্ৰদৰ্শন কৰে আৰু স্কুটীৰ নম্বৰ প্লেটেই নহয় মোবাইল নম্বৰ,ফ্লেটৰ নম্বৰ সকলোতে সংখ্যা মানে গ্ৰহৰ প্ৰভাৱ থাকে৷সেয়ে যদি আপুনি বিশ্বাসী অভিজ্ঞ নিউমাৰ’লজিষ্টৰ সহায় লওঁক আৰু যদি আপুনি তেনে কৰিবলৈ অনিচ্ছুক অন্তত ধৰ্মক ধাৰণ কৰক৷ধৰ্ম ৰক্ষতিঃ ৰক্ষিতঃ৷কৰ্মফলৰ কোনো খণ্ডন নাই৷আনকি প্ৰভাৱ নিয়ন্ত্ৰণৰো সম্ভাৱনা নিচেই তাকৰ৷শিৱৰ নামত ভাং নাখাব৷সমুদ্ৰ মন্থনত শিৱই হলাহল পান কৰি নীলকন্ঠ হ’ল কিন্তু হলাহলৰ প্ৰভাৱে ডিঙিত সামান্য খজুৱতিৰ সৃষ্টি কৰাত দৈৱ বৈদ্য অশ্বিনী কুমাৰদ্বয়ে তেওঁক ডিঙিৰ খজুৱতি নিবাৰণৰ বাবে ভাংৰ গুটি অৰ্থাৎ ধতুৰাৰ গুটিৰ সামান্য প্ৰলেপ সানিবলৈ কৈছিল৷আধুনিক চিকিৎসাবিজ্ঞানেও একে কাৰণবশত প্ৰচণ্ড বিষ বা খজুৱতিৰ বাবে ধতুৰা বা কানিৰ পৰা প্ৰস্তুত কৰা দৰৱ দিয়ে৷কিন্তু না চিকিৎসাবিজ্ঞানে ভাং খাব কয় না মহাযোগী মহাদেৱে ভাং খাইছিল৷ভাং আৰু সুৰা উভয়েই ক্ষতিকাৰী৷ভাং সুৰাতকৈও মৰাত্মক কাৰণ ভাঙে প্ৰথমাৱস্থাত মনোযোগ বা স্মৃতি শক্তিৰ সামান্য বৃদ্ধি কৰিলেও অন্তত মানুহক বিবেকহীন,সোৰোপা আৰু কেতিয়াবা পগলাও কৰে৷
বিছনাঃ এহাল নৱ দম্পতী৷নতুনকৈ ভাড়াঘৰ ল’লে৷লাহেলাহে সমস্যাৰ আৰম্ভ হ’ল৷নিদ্ৰাবিহীনতা,মুৰৰ বিষ,শুলেও কিহবাই হেঁচা মাৰি ধৰে ইত্যাদি৷চাইক্ৰেটিশ্যৰ দৰৱ খালে৷সুফল দুৰৰে কথা ৰোগে নিয়ন্ত্ৰণৰো নাম নলয়৷স্বামীদেৱ মোৰ দাদাৰ বন্ধু৷এদিন মোৰ কাষ চাপিল৷মই সুধিলো আপোনালোকৰ বিছনাখন কি দিশত আছে৷ অলপ ভাবি ক’লে,”উত্তৰ দক্ষিণমুৱাকৈ৷“ মই বোলো আপুনি কোন দিশলৈ মুখ কৰি শোৱে৷মানে আপোনাৰ গাৰুটো আৰু ভৰিহাল কোন দিশত থাকে৷“তেওঁ ক’লে গাৰুটো উত্তৰলৈ আৰু ভৰি কেইটা দক্ষিণলৈ৷“ মই বোলো আজিৰ পৰা ওলোটা কৰি দিয়ক ভৰি উত্তৰলৈ গাৰু দক্ষিণলৈ৷মাত্ৰ এসপ্তাহ সময় ল’ম৷দৰৱ খাই থাকক৷যদি সাতদিনত ভাল পায় চাইক্ৰেটিকৰ পৰামৰ্শ অনুসৰি দৰৱ ধীৰে-ধীৰে বন্ধ কৰক৷চাৰি দিনৰ দিনা দাদাই ফোন কৰিলে,মোক প্ৰশংসাৰে ওপচাই ক’লে,তই দেখোন যাদু কৰি দিলি৷“ “মই বোলো মই নহয় সকলো তেৰা আৰু বাস্তু অসুৰৰ ইচ্ছা আমি সংযোগ মাত্ৰ৷“
কাৰণ বিশ্লেষণ-আমি কেতিয়াও শোৱাপাটীৰ গাৰু পশ্চিম বা উত্তৰ দিশত ৰাখিব নালাগে৷কাৰণ তেনে কৰিলে আমাৰ  পিটুইটেৰী গ্লেন্ড যি দেশৰ সমস্ত হৰমোনৰ নিয়ন্ত্ৰক,সেই গ্লেন্ডৰ ওপৰত “ভুচুম্বকীয়(geo magnetic) ক্ষেত্ৰই “ নেতিবাচক প্ৰভাৱ পেলায় আৰু সেই প্ৰভাৱক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ ঔষধ পৰ্য্যাপ্ত তথা প্ৰয়োজনীয় নহয়৷শোৱাৰ দিশ সলালেই হ’ল যদি তাৰ পিছতো সমস্যা হৈছে আপুনি চাইক্ৰেটিকৰ কাষ চপাই মংগল৷এই ঘটনাৰ ভুক্তভোগীৰ দৰে আপুনি যদি চাইক্ৰেটিক চিকিৎসাবিধিত আৰোগ্য নহৈ বাস্তুৰ শৰণাপন্ন হৈ আৰোগ্য হ’ল তেতিয়াও চাইক্ৰেটিকৰ পৰামৰ্শ অবিহনে দৰব এৰি নিদিব অন্যথা “withdrawal symptom” হ’ব৷চিকিৎসক,পেৰাচাইকজিষ্ট সকলো সংযোগ মাত্ৰ সমস্যা আৰু সমাধান উভয়ৰে সৃষ্টি মাত্ৰ কৰ্মফলৰ ভিত্তিত হ’য়৷বাস্তু শাস্ত্ৰ বা আমাৰ ডাকৰ বচনৰ বৈজ্ঞানিক ভিত্তি আছে৷পূবে গৰু কাৰণ গোহালিৰ বাবে ৰ’দ ঘাই পৰা ঠায়েই শ্ৰেষ্ঠ৷ব্যৱসায়িক প্ৰতিষ্ঠানৰ ভুল বাস্তু বা স্বগৃহৰ ভুল বাস্তুৱে জীৱনলৈ দুৰ্যোগ কঢ়িয়াই আনে তাৰ মূখ্য কাৰণ হ’ল ভুচম্বকীয় ক্ষেত্ৰই আপোনাৰ পিটুইটেৰী গ্লেন্ডত পেলোৱা ঋণাত্মক প্ৰভাব আৰু দেহা থাকিলেহে বেহা৷
(মই এজন পেছাদাৰী পেৰানৰ্মেল এক্সপাৰ্ট৷পেৰাচাইক’লজিৰ সংজ্ঞা অনুসৰি “Paranormal are normal but quite different” যেতিয়ালৈকে আধুনিক বিজ্ঞানে জনা নাছিল আকাশত কিয় বিজুলী মাৰে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষে তাক অতিপ্ৰাকৃতিক বুলি ভাবিছিল কিন্তু কাৰণ জনাৰ মূহূৰ্ততে সেয়া প্ৰাকৃতিক হৈ পৰিল৷পেৰাচাইক’লজিৰ মানে কেৱল অশৰীৰ নহয় হিপনটিজিম,পাষ্ট লাইফ ৰিগ্ৰেছেন এনালাইছিল,এষ্ট্ৰেল প্ৰজেকশ্যন আদিও হ’ব পাৰে৷পেৰানৰ্মেল ইনভেষ্টিগেটৰ হিছাপে মোৰ প্ৰায়েই ভুক্তভোগীৰ আবৃত্তি শুনাৰ সৌভাৰ্গ্য কিম্বা দুৰ্ভাগ্য হ’য়৷কিন্তু প্ৰফেশ্যনেল এথিক্সৰ বাবে আমি ভুক্তভোগী আৰু স্থানৰ সবিশেষ জনাব নোৱাৰো৷তলত উল্লেখিত প্ৰতিটো ঘটনাই সঁচা৷মানিলে ধান নামানিলে পতান৷অবিশ্বাস কৰাসকলে গল্প বুলি পঢ়িলেই হ’ল৷বিতৰ্ক মোৰ প্ৰিয় নহয়)

Happy April Fool

(Past Life Regression Analysis ৰ সম্পৰ্কে লিখিবলৈ অনুৰোধ কৰিছিল৷Investigation এতিয়াও শেষ হোৱা নাই হ’লেও বৰ্তমানলৈকে আমি যি সত্যৰ সন্মুখীন হৈছো তাৰেই ভিত্তিত আজিৰ খণ্ড লিখা হৈছে৷)

সিন্ধু-গংগা অৱাহিকাত সৃষ্ট বৈদিক সভ্যতা আৰু সেই সভ্যতা সৃষ্ট ধৰ্মৰ বাদে পৃথিৱীৰ আন কোনো ধৰ্মতেই পূৰ্বজন্মক মান্যতা দিয়া নহয়৷কিন্তু পাৰ্শ্চাত্য সৃষ্ট পেৰাচাইক’লজিয়ে পূৰ্বজন্মক মান্যতা দিয়ে৷সপোনত আমি প্ৰায়েই কিছুমান অচিনাকি নগৰ পৰিভ্ৰমণ কৰো,কোনো অচিনাকি ব্যক্তিৰ সৈতে অন্তৰংগ মূহূৰ্ত পাৰ কৰো আৰু কেতিয়াবা অকস্মাতে লগ পোৱা ব্যক্তি এজনকো আমাৰ মূহূৰ্ততেই আপোন যেন লাগে৷পেৰাচাইক’লজিৰ এক হাইপ’থেছিছে কয় সেই সপোনবোৰ পূৰ্বৰ জন্মৰ স্মৃতি আৰু হঠাৎ প্ৰথমবাৰ লগ পায়েই আপোন হৈ পৰা ব্যক্তিজনৰ সৈতে পূৰ্বজন্মত আমাৰ নিবিড় সম্পৰ্ক আছিল৷মানৱ দেহা যিদৰে পঞ্চতত্ত্বৰে গঠিত আত্মাও পঞ্চতত্বৰে গঠিত তাৰে এটা তত্ব হ’ল অৱচেতন(Subconscious Mind) মন৷শৰীৰৰ মৃত্যু হয় আত্মাৰ নহয় আত্মাৰ অংশস্বৰূপ “Subconcious mind” ত প্ৰতিটো পূৰ্বজন্মৰে প্ৰতিটো ক্ষুদ্ৰাতিক্ষুদ্ৰ স্মৃতি সঞ্চিত হৈ থাকে৷ “Past Life Regression Analysis ” একপ্ৰকাৰৰ “Hypnotism” যাৰ দ্বাৰা ব্যক্তিৰ “Conscious Mind” ক অচেতন কৰি “Subconcious Mind” ৰ জাগৃতকৰণ কৰি পূৰ্বজন্মৰ ঘটনাৰাজিৰ সম্ভেদ লোৱা হ’য়৷
      ভুক্তভোগীয়ে প্ৰায় পাঁচবছৰমান বয়সৰ পৰাই মাহেকে-পষেকে এবাৰ হ’লেও এটা সপোন দেখে৷তেওঁ চাইকেল চলাই বাগানৰ ৰাস্তাৰে বন্ধুবৰ্গৰ সৈতে অহাযোৱা কৰে৷বেলি লহিৱাৰ মূহূৰ্তত তেওঁ বাগানৰ ফেক্টৰীলৈ যোৱাৰ ইচ্ছা বেকত কৰে৷সমনীয়াহঁতে বাধা দি কয়,”নাযাবি সেইফালে বাঘ ওলাই৷“ কিন্তু তেওঁ বাধা নামানি ফেক্টৰীলৈ যায়৷এজন ব্যক্তিক লগ পায়৷তেওঁৰ অবয়ৱ অস্পষ্ট৷তেওঁ ভুক্তভোগীক ওপৰ মহলালৈ লগ ধৰে৷তেওঁলোকে চিৰি বগায়৷ঘোপমৰা অন্ধকাৰ৷সি ওলোৱাৰ বাট বিছাৰে কিন্তু বিফল হ’য়৷হৃদস্পন্দন বৃদ্ধি হ’য় আৰু চিৎকাৰ কৰি সাৰ পায়৷কপালত শীতল ঘাম৷কেতিয়াবা চিলমিল টোপনিত এনে লাগে সি যেন পকীঘৰত নহয় বাগানৰ মাটি লিপা কোৱাৰ্টাৰতহে শুই আছে৷
     ধৰা হ’ল ভুক্তভোগীৰ নাম নিবিড়৷নিবিড়ে পাঁচবছৰমান বয়সৰ পৰা অৰ্থাৎ বিগত সোতৰ বছৰযুৰি এই সপোন দেখি আহিছে৷সমস্যাই অধিক জটিলৰূপ তেতিয়া ল’লে যেতিয়া ২০২২ ত নিবিড়ে গৃহজিলাৰ আতৰৰ স্নাতকৰ প্ৰথম বৰ্ষত ভৰ্তি হ’ল৷মহাবিদ্যালয়ৰ কাষতে ভাড়াঘৰ মেছ কৰি থাকে৷দুদিনমানৰ অন্ততঃ ঘুৰাপকা কৰি গম পালে এয়াই সপোনত দেখা সেই ৰাস্তা আৰু জয়াল গছবোৰ৷কিন্তু বাগানৰ সম্ভেদ নাই৷সপোনৰ পুনৰাবৃত্তিৰ প্ৰাৱল্যও বৃদ্ধি পাবলৈ ললে৷শেষত অহুকাণে পহুকাণে শুনি মোৰ কাষ চাপিল৷
      মহাবিদ্যালয়খনৰ সৈতে মোৰ পুৰণি সম্পৰ্ক৷কাষতে দুখন বাগান৷এখন মহাবিদ্যালয়ৰ সীমাত আৰু আনখন আধা কিঃমি মান দুৰত৷দুয়োখন বাগানৰে নিজা ফেক্টৰীও আছে৷মই সুগন্ধি মমবাতি আৰু পবিত্ৰ মন্ত্ৰৰ উচ্চাৰণেৰে অন্ধকাৰ কোঠাত প্ৰায় নিশা আঠমান বজাত “Past Life Regression Analysis“ আৰম্ভ কৰিলো৷সময়ৰ নদীৰে নিবিড় ভটীয়াই গ’ল৷শৰীৰত সামান্য কপনি৷”Hypnotism” বিদ্যাই নিজৰ প্ৰভাৱ দেখুৱাবলৈ আৰম্ভ কৰিল৷নিবিড়ৰ শৰীৰৰ কপনি মাৰ যোৱাত মই চেপা মাতেৰে প্ৰশ্ন কৰিলো৷“তুমি কোনশ“ক্ষন্তেক নিড়বতা৷“অংকুৰ“ সিফালৰ পৰা উত্তৰ আহিল৷কন্ঠস্বৰ দুৰ্বল আৰু এয়া নিবিড়ৰ কন্ঠস্বৰ হ’বই নোৱাৰে কাৰণ নিবিড়ৰ কন্ঠ গলগলীয়া৷মই পুনৰ প্ৰশ্ন সুধিলো,”সময়?“ “আবেলি চাৰে চাৰি বাজিছে৷“ অংকুৰৰ কন্ঠই উত্তৰ দিলে৷মই মোবাইলত চালো তেতিয়া প্ৰায় সন্ধ্যা চাৰে আঠ বাজিছে৷মই আকৌ সুধিলো,” আমি কোন চনত আছো৷“ কেইবাবাৰো খোনোৱাৰ মূৰত ক’লে,“১৯৮৬ “ মোৰ মনত এটা বুদ্ধি খেলাল৷মই ইতিমধ্যেই কৈছো কলেজখনৰ সৈতে মোৰ পুৰণি সম্পৰ্ক আৰু যদি মোৰ অনুমান সঁচা অংকুৰ সেই কলেজৰ কাষৰ যিকোনো এখন বাগানত আশীৰ দশকৰ আশে-পাশে আছিল৷অসম আন্দোলনৰ কালত সেই মহাবিদ্যালয়ৰ সাধাৰণ সম্পাদকজন সেইসময়ৰ যুৱচামৰ মাজত বেছ জনপ্ৰিয় আছিল৷কিন্তু পৰৱৰ্তী সময়ত পথ দুৰ্ঘটনাত মৃত্যু হ’ল আৰু মূলসুঁতিৰ ৰাজনীতিত প্ৰবেশৰ সুবিধা নাপালে বাবে ইতিহাসৰ পাতৰ পৰা হেৰাই গ’ল৷যদি অংকুৰে সঁচাই উত্তৰ দি আছে তেওঁ সেই ছাত্ৰ নেতাজনক নিশ্চয় চিনিপাব৷কিন্তু যদি নিবিড় হিষ্টৰিয়া ৰোগী তেনেহ’লে অংকুৰৰ কন্ঠ জব্দ হ’ব৷ছাত্ৰনেতাজনৰ নাম লৈ মই সুধিলো,”অমুকক চিনি পোৱানে?“ মোক আচৰিত কৰি সি পলকতে ক’লে,” অ’ দাদা বৰ সৎ মানুহ৷সাধাৰণ সম্পাদক৷আন্দোলন কৰি জেইলো খাইছিল“ মই পুনৰ শুধিলো,”তোমাৰ ঘৰ৷“ “ব ব” কৈ সি খোনাব ধৰিল৷মোৰ মুখত মিচিকিয়া হাঁহি ফুটি উঠিল৷কাৰণ মহাবিদ্যালয়ৰ ওচৰত ব আখৰেৰে আৰম্ভ হোৱা এখনেই গাঁও আছিল৷কালৰ গতিত আজি মফচলীয়া চহৰ৷মই উৎসুকতাৰে শুধিলো,” ফেক্টৰীলৈ তুমি সন্ধিয়া কিয় যোৱা৷মই জনাতটো সেইফালে বাঘ ওলাই৷“ মই বাৰে-বাৰে সোধাৰ পিছতো সি কোনো উত্তৰ নিদিলে৷মই গম পালো অংকুৰৰ ফেক্টৰী যাত্ৰাৰ সৈতে নিশ্চয় কিবা ৰহস্য বা অপৰাধপ্ৰৱণতা লুকাই আছে৷সেয়ে সি মুখ খোলা নাই,ইচ্ছাকৃতভাৱে৷পূৰ্বৰ মমডাল নুমুৱাই মই আন এডাল সুগন্ধি মম জ্বলালো আৰু চেপা মাতেৰে ক’লো,”অংকুৰ,তুমি এতিয়া তালৈকে যাবা য’লে মই তোমাক লৈ যাম৷চকু মেলা অংকুৰ আমি এতিয়া ফেক্টৰীত৷“ নিবিড়ৰ চকুত মম আৰু মোৰ কোঠাৰ চিচি টিভিৰ পোহৰ নোসোমাবলৈ মই তাক এখন ক’লা কাপোৰেৰে ঢাকি ৰাখিছিলো৷চকু মেলিল নাই মই নাজানো কিন্তু অভিজ্ঞতাই ইয়াকে কয় সি শাৰীৰিক নহয় মনৰ চকু মেলিছিল৷সি সামান্য জিকাৰ খালে৷মই সুধিলো “কি দেখিছা?“ “ঘোৰ অন্ধকাৰ৷একো দেখা নাই৷“ মই ক’লো,” সৌৱা চোৱা এটা লন্ঠন জ্বলিছে!ভালকৈ চোৱা কি দেখিছা৷“ “এজন মানুহ আহিছে“ অংকুৰে ফুচফুচাই ক’লে৷ মই সুধিলো,”চিনি পোৱানে?“ “অ!ফেক্টৰীৰ কেয়াৰটেকাৰ৷নীলা চেক চাৰ্ট চুট কৰি পিন্ধিছে৷প্ৰায় তপা,অলপমান চাপৰ আৰু সামান্য শকত৷তেওঁ মোক খটখটীৰে ওপৰ যাবলৈ লগ ধৰিছে৷ মই লাহেকৈ ক’লো,”যোৱা৷“ সি পুনৰ জিকাৰ খালে,শ্বাস প্ৰশ্বাস ঘন হৈ পৰিল৷ মই সুধিলো কি হ’ল,”লেম্পটো নুমাই গ’ল৷আন্ধাৰ৷ছাটাৰখন তেওঁ(কেয়াৰটেকাৰে) খুলিব পৰা নাই৷মই খটখটীৰে নামিব পৰা নাই৷অন্ধকাৰ কেৱল অন্ধকাৰ৷তেওঁ কৈছে এয়া তাইৰেই আত্মাৰ কাম৷ “
মোৰ কোঠাৰ দুৱাৰ খিৰিকী বন্ধ৷কোঠাত এ চি চলি আছে৷মূহূৰ্ততে এজাক শীতল বতাহৰ সংস্পৰ্শই মমৰ শিখাক কপাই তুলিলে৷মোৰ মনত আৰু বহু প্ৰশ্ন আছিল৷“কোন তাই?কাৰ আত্মা?অংকুৰ ফেক্টৰীলৈ কিয় যায়?অংকুৰ চিৰিৰ পৰা নামিবনে৷তেওঁ শ্বাটাৰ খুলিবলৈ সক্ষম হ’বনে নহয়?“ কিন্তু শীতল বতাহে সংকেত দিলে আজি সময় মোৰ পক্ষত নহয়৷পবিত্ৰ মন্ত্ৰোচ্চাৰণেৰে নিবিড়ক বৰ্তমানলৈ ঘুৰাই অনাৰ প্ৰয়াস কৰিলো৷“তুমি অংকুৰ নহয় তুমি নিবিড়৷আমি ২০২২ ত আছো৷এতিয়া নিশা ন বাজিছে৷“ ষোল্লবাৰ একেষাৰ বাণীয়েই সোৱৰাৰ অন্তত সি দুৰ্বল কন্ঠেৰে ক’লে “হয় মই নিবিড়৷“মই স্বস্তিৰ নিশ্বাস পেলায় মমডাল নুমাই লাইটো জ্বলাই তাক ক’লো ক’লা কাপোৰখন আতৰাই দিয়া৷নিবিড় যি দিশলৈ মুৰ কৰি মোৰ বিছনাত বহি আছিল৷সেই দিশতে এটা আইনা সম্বলিত পুৰণি গডৰেজ কোম্পানীৰ আলমাৰী আৰু কাষতে চুইছ বৰ্ড৷নিবিড়ে কলা কাপোৰখন গুচাই দিলে৷আৰ্চিত নিবিড়ে যি প্ৰতিবিম্ব দেখিলে আৰু মই আৰ্চিৰ কাষৰ চুইচবোৰ্ডত আঙুলি দি যিখন মুখ দেখিলো সেইখন নিবিড়ৰ নাছিল৷এখন ক্ষীণ শেতাপৰা কুৰি বছৰীয়া ডেকাৰ মুখ৷চকুৰ পলকতে মুখখন নোহোৱা হ’ল আৰু মোৰ সন্মুখত নিবিড় আইনাতো নিবিড়ৰেই প্ৰতিবিম্ব৷
(পিছদিনা আমি বাগানত গৈ এক নতুন সত্যৰ মুখামুখি হ’লো৷সেয়া কাইলৈৰ খণ্ডত লিখিম৷)
মই এজন পেছাদাৰী পেৰানৰ্মেল এক্সপাৰ্ট৷পেৰাচাইক’লজিৰ সংজ্ঞা অনুসৰি “Paranormal are normal but quite different” যেতিয়ালৈকে আধুনিক বিজ্ঞানে জনা নাছিল আকাশত কিয় বিজুলী মাৰে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষে তাক অতিপ্ৰাকৃতিক বুলি ভাবিছিল কিন্তু কাৰণ জনাৰ মূহূৰ্ততে সেয়া প্ৰাকৃতিক হৈ পৰিল৷পেৰাচাইক’লজিৰ মানে কেৱল অশৰীৰ নহয় হিপনটিজিম,পাষ্ট লাইফ ৰিগ্ৰেছেন এনালাইছিল,এষ্ট্ৰেল প্ৰজেকশ্যন আদিও হ’ব পাৰে৷পেৰানৰ্মেল ইনভেষ্টিগেটৰ হিছাপে মোৰ প্ৰায়েই ভুক্তভোগীৰ আবৃত্তি শুনাৰ সৌভাৰ্গ্য কিম্বা দুৰ্ভাগ্য হ’য়৷কিন্তু প্ৰফেশ্যনেল এথিক্সৰ বাবে আমি ভুক্তভোগী আৰু স্থানৰ সবিশেষ জনাব নোৱাৰো৷তলত উল্লেখিত প্ৰতিটো ঘটনাই সঁচা৷মানিলে ধান নামানিলে পতান৷অবিশ্বাস কৰাসকলে গল্প বুলি পঢ়িলেই হ’ল৷বিতৰ্ক মোৰ প্ৰিয় নহয়)

হয়!মানুহ মাত্ৰেই নিচাসক্ত৷কোনোবাজন যদি সুৰাসক্ত,কাৰোবাক পুৱাই সেই মহান ত্যাগবিধৰ স্বাৰ্থত চাধা এপালি লাগে,কাৰোবাৰ বাবে চাদা-কাৰোবাৰ বাবে ছিগাৰেট,খেনোৰ বাবে মহাদেৱৰ প্ৰসাদ খেনোৰ বাবে ইনজ্যেকশ্যল, দত্তক চাহ লাগে,পাঠকক কফি,বৰুৱাক পুৱাৰ বাতৰি আৰু অমুকাক ডিটেক্টিভ উপন্যাস৷সৰুৰে পৰাই ডিটেক্টিভ উপন্যাসৰ প্ৰতি এক অনামী নিচা৷শ্ৰেণীকোঠাত কিতাপৰ মাজত পাফু চিৰিজ৷মাজে-সময়ে ধৰা পৰি ছাৰ বাইদেউৰ কাণমলাও খাওঁ৷ৰঙাপৰা কাণখনত ধৰি শপত খাওঁ৷আজিয়েই বাদ দিলো৷কিন্তু কুকুৰৰ নেজ পুতি থলেও পোন নহয়৷মই ডিটেক্টিভগিৰিক এৰিব বিচাৰিলেও ডিটেক্টিভগিৰিয়ে মোক নেৰে,শেষত ৰসায়নত স্নাতক ডিগ্ৰী লৈ ক্ৰাইম ব্ৰান্সৰ ইনভেষ্টিগেটং অফিচাৰ ৰূপে যোগদান কৰিলো৷প্ৰায় এটা দশকেই হ’ল৷নিচা আৰু পেচা যদি একেই হ’য় আৰু মোকনো কি লাগে৷
আজি মোৰ মান-সন্মান ধূলিস্যাৎ হোৱাৰ পথত৷বোলে কয় নহয় একালৰ বৃন্দাবন একালত পৰে ছন৷এটা দশকতে প্ৰায় অৰ্দ্ধশতাধিক কেচ তিলিকতে সমাধান কৰিলো৷সন্ত্ৰাসবাদী,হত্যাকাৰী,ধৰ্ষণকাৰী,কৰ্পোৰেট মাফিয়া আৰু ৰাজনৈতিক নেতা৷কোনো মোৰ জালৰ পৰা আজি পৰ্যন্ত সাৰি যোৱা নাই৷ “100% Success Rate'” অসমীয়াত এষাৰ কথা আছে৷হস্তীৰো পিছলে পাৱ-সজ্জনৰো বুৰে নাওঁ৷স্থানীয় আৰক্ষীয়ে হাত দঙাত এসপ্তাহ মানৰ পূৰ্বেই সমগ্ৰ ৰাজ্য তোলপাৰ লগোৱা সুষমা হত্যা (?) ৰ কেছটো ডিপাৰ্টমেণ্টে মোৰ হাতত চমজাই দিলে৷সুষমা শৰণীয়া৷চিকিৎসাবিজ্ঞানৰ ইন্টাৰ্ন৷বাগদাত্তা সমীৰণৰ ঘৰত শণিবাৰে নৈশ জাপনৰ বাবে গৈছেল৷আমাৰ ব্ৰাঞ্চৰে ফৰেনছিক বিশেষজ্ঞ সমীৰণ,দেউতাক সৰু হৈ থাকোতেই ধুকাল৷সমীৰণ অমিয়া বাইদেউৰ সন্তান৷বাইদেউ আমাৰ ব্ৰাঞ্চৰ ফৰেনছিক বিভাগৰ চীফ আছিল৷অমিয়া বাইদেউ বৰ একাচেকা তিৰোতা আছিল৷স্বভাৱতেই ৰক্ষণশীল৷সুষমাটো কি প্ৰেম বিবাহৰ নামেই নুশুনে৷তিনিমাহমান আগেয়ে তেওঁ হঠাৎ ধুকাল৷হয়তো কাৰ্ডিয়েক এৰেষ্ট!

বাইদেউৰ আকস্মিক মৃত্যুৰ একাকীত্বই হয়টো সমীৰণক লৰালৰিকৈ প্ৰেয়সী সুষমা এংগেজমেন্ট কৰিবলৈ বাধ্য কৰালে অহামাহত সিহঁতৰ বিয়াৰ কথা৷চিঠি চপোৱাও হৈ গ’ল৷প্ৰেয়সীৰ মৃত্যুত সমীৰণ ভাগি পৰিল আৰু সমীৰণৰ আবেগ যাতে অনুসন্ধানত প্ৰতিবন্ধক নহয় সেয়ে বিভাগে তাক এপষেকৰ ছুটী দি অনুসন্ধানৰ পৰা প্ৰকাৰন্তৰে আতৰাই ৰাখিছে৷

পোষ্টমোৰ্টেমৰ ৰিপোৰ্ট স্বাভাৱিক৷শৰীৰত কোনো গুৰুত্বৰ আঘাতৰ চিন নাই৷মাত্ৰ মৃতদেহৰ শৰীৰত কোনো আদহীয়া দুডালমান কেকোৰা পকোৱা চুলি,মৃত্যুৰ প্ৰায় এঘন্টা পূৰ্বে শাৰীৰিক সমন্ধৰ স্থাপন হৈছিল৷চিমেন চেম্পল সমীৰণৰ সৈতে সম্পূৰ্ণ মিলে আৰু মৃতদেহৰ নখত এডাল মূগাৰ সূতা৷মৃত্যুৰ কাৰণ অক্সিজেনৰ অভাৱ৷হয়তো গাৰুৰেৰে হেঁচি দিয়া হৈছিল৷ন’ ফিংগাৰ প্ৰিন্ট ন’ ট্ৰেছ৷চিমেন চেম্পল যিহেতু সমীৰণৰ এয়া অন্তত নিশ্চিত মৃত্যুৰ পূৰ্বে দুয়োৰে মাজত নিশ্চয় শাৰীৰিক সমন্ধ স্থাপন হৈছিল৷কিন্তু এড়ী মূগাৰ সূতা আৰু কেকোৰা পকা চুলি ঠিক অমিয়া বাইদেউৰ দৰেই!অমিয়া বাইদেউৰ প্ৰেতাত্মাই………….
মোৰ জীৱন অভিধানত বিফলতা নামে কোনো শব্দ নাই৷সেয়ে অৱধাৰিত ব্যৰ্থতাৰ উমান পাই মই হয়তো মই মানসিক সন্তুলন হেৰুৱাৰ পথত৷ন’হলে নো বাৰু অমিয়া বাইদেউৰ দৰে ভক্তিপৰায়ণ ৰক্ষণশীল মহিলাৰ প্ৰেতাত্মাৰ কথা মনলৈ আহে নে!তাকো আদহীয়া বয়সত হাৰ্টৰ ৰোগী বাইদেউৰ কাৰ্ডিয়েক এৰেষ্ট হৈছিল৷স্বাভাৱিক মৃত্যু৷বিশেষ কোনো অসুবিধা নাছিল মাত্ৰ মৃত্যুৰ দুদিন আগেয়ে সমীৰণৰ বাইকৰ পৰা পৰি ভৰিৰ তলুৱাত সামান্য ঘা লাগিছিল৷বেছেৰা সমীৰণক নো কি জেৰা কৰিম!মাহেকৰ ব্যৱধানতে জন্মদাত্ৰী মাতৃ আৰু প্ৰেয়সী দুয়োৱে লগ এৰা দিলে৷অৱশ্যে সি জেৰা নকৰাকৈ সকলো খুলিয়েই কৈছে৷নৈশযাপনৰ বাবে সুষমা আহিছিল৷আবতৰীয়া বৰষুণজাকে হঠাৎ দুয়োৰে শৰীৰত আদিম বুভুক্ষাৰ জন্ম দিলে৷পৰিণতি পোষ্টমৰ্টেমৰ সমীৰণৰ চিমেন চেম্পল৷যি সমীৰণৰ ভাষ্যক শুদ্ধ প্ৰমাণিত কৰিছে৷সুষমাৰ শৰীৰক উপভোগ কৰাৰ অন্তত সমীৰণ আৰু সুষমা শুই পৰে৷কিন্তু পকা চুলি,পাট মূগাৰ সূতা,আঘাতবিহীন মৃতদেহ,গাৰুৰ হেঁচা,শ্বাসৰুদ্ধ হৈ সুষমাৰ মৃত্যু এই সকলোবোৰ প্ৰশ্নৰ সমীৰণৰ ওচৰতো কোনো উত্তৰ নাই৷হঠাৎ মন আকাশত বিজুলী চমকিল৷“There is nothing called perfect crime. অপৰাধীয়ে “crime spot” ত নিশ্চয় সামান্যতম শুংসূত্ৰ হ’লেও এৰি থৈ যায়৷কেতিয়াবা সত্য আমাৰ নাকৰ তলতে থাকে আমি মাথো সূক্ষ্ম দৃষ্টিৰ অভাৱত অনুভৱ কৰিব নোৱাৰো৷সমীৰণৰ ঘৰলৈ খবৰ লোৱাৰ চলেৰে এবাৰ যোৱাই ভাল হ’ব৷এক অন্তিম প্ৰচেষ্টা৷“
সমীৰণে মাথো চকুলো টুকিছে৷মই সান্তনা দিয়াৰ ভাষা বিচাৰি পোৱা নাই৷আধাঘণ্টামান কথাপাতি বিদায় ল’লো৷গেটখন খুলিবলৈ লৈয়েই থমকি ৰ’লো৷ “আৰে এইজোপা “Foxglove“ নহয়নে?ইউৰোপৰ ফুল তোমাৰ ঘৰত৷তোমাৰ কৃষিবিজ্ঞানৰ ডিগ্ৰী কিন্তু অথলে যোৱা নাই দেই৷ইংলেণ্ডৰ “Foxglove” তাকো অসমত৷ক’ত পালা হে?“
“কিয় যোৱাবছৰ যে ইংলেণ্ডত ডিপাৰ্টমেণ্টৰ “conference” হৈছিল৷তেতিয়াই অনা৷“ মই মনতে গুণগুণালো,” ……. সপোন ছয়া-ময়া আশাৰ প্ৰদীপ জ্বলাই দিয়া৷“

পিছদিনা আবেলি সমীৰণে ফোন কৰিলে৷যোৱাকালি সমীৰণৰ ঘৰত চুৰি হ’ল৷চুৰিও মানে অমিয়া বাইদেউৰ কেউখন মেখেলা চাদৰ,অমিয়া বাইদেউৰ কেউযোৰ ছেণ্ডেল,অমিয়া বাইদেউৰ অস্থিৰ কলহ৷মই সমীৰণক সান্ত্বনা দি এটা কুটিল হাঁহি মাৰিলো৷কাৰণ সমীৰণৰ মাতৃৰ কাপোৰ,ছেণ্ডেল,অস্থি,এৰী-মূগাৰ সূতা আৰু পকা চুলিৰ ফৰেনচিক GC(Gas Chromatography) ৰ ৰিপোৰ্ট ইতিমধ্যেই মোৰ টেবুলত আৰু যোৱানিশাৰ চুৰি কাৰ্য্যৰ খলনায়ক আন কোনো নদয় স্বয়ং ময়েই৷ডিপাৰ্টমেণ্টৰ পৰা ওলাই চহৰৰ নিষিদ্ধ গলিৰ ঘুমটিখনত ছিগাৰেট হুপি থাকোতেই দেহোপজিৱিনী শেৱালীক হাতত এটা নোটৰ বান্দিল গুজি দিলো৷
শেৱালী শেৱালী নহয় স্বয়ং মোহিনী অৱতাৰ৷যিকোনো পুৰুষক পিছলাব পাৰে৷কেমিকেল কোম্পানীৰ ৰিপ্ৰেজেণ্টেটিভ ৰূপী শেৱালীৰ ৰূপৰ ইন্দ্ৰজাল আৰু পৰোক্ষ আবেদনে সমীৰণক উতলা কৰিলে আৰু মই যোৱাকালি চুৰি কৰোতেই সমীৰণৰ বেডৰূমত গোপনে সংযোগ কৰি অহা বাগ কেমেৰাত সমগ্ৰ দৃশ্যৰাজিৰ সাক্ষী হ’লো৷আধাঘণ্টাৰ অন্তত নাটকৰ যৱনিকা পৰিল৷শেৱালীয়ে টোপনি যোৱাৰ অভিনয় কৰিল আৰু মই যোৱাকালিৰ দৰেই সংগোপনে সমীৰণৰ ঘৰত প্ৰৱেশ কৰি শোৱনিকোঠাৰ কাষৰ ৰূমটোত খাপ পিতিলো৷খন্তেক পিছত সমীৰণ ছিৰিৰে ওপৰলৈ উঠি গ’ল৷আধাঘন্টামান নিৰৱতাৰ অন্তত ছিৰিত পুনৰ কাৰোবাৰ পদোধ্বনি৷কেকোৰা পকা চুলিৰ বগা শাড়ী পৰিহিত এক নাৰীমূৰ্তি৷চেপা খোজেৰে নাৰীমূৰ্তিয়ে শোৱনি কোঠাত প্ৰৱেশ কৰিল আৰু ময়ো চেপা খোজেৰে নাৰীমূৰ্তিৰ পিছ ল’লো৷চাৰ্জিকেল গ্লভছ পৰিহিত নাৰীমূৰ্তিয়ে হাতত এটা গাৰু তুলি ল’লে আৰু মই তেওঁৰ নাকত ক্লৰফৰ্মযুক্ত এখন ৰুমাল গুজি দিলো৷নাৰীমূৰ্তি অচেতন হৈ মোৰ কোলাত ধৰি পৰিল৷শেৱালীৰ নিদ্ৰা ভংগ হ’ল৷মই ৰূপালী চুলিকোচত ধৰি টানি দিলো৷চুলিকোচা মোৰ হাতত আৰু মোৰ কোলাত শুভ্ৰ শাড়ী পৰিহিত সমীৰণ৷চুলিকোচা ফৰেনচিকলৈ পঠিয়াই দিলো৷পুৱা ফৰেনচিৰ ৰিপোৰ্ট আহিল মোৰ মুখত সন্তুষ্টিৰ হাঁহি বিৰিঙিল৷

উপসংহাৰঃ DGP ছাৰ হতবাক হৈ মোক শুধিলে,” এতিয়া পিছে কি কৰা যায়৷“ মই মিচিকিয়াই ক’লো,” সমীৰণৰ বাগিছাত সযত্ন পালিত “Foxtail” ফুল দেখিয়েই মোৰ সন্দেহ হ’ল৷সমীৰণ কৃষিবিজ্ঞানৰ ছাত্ৰ কিন্তু মই যিমানদুৰ জানো সমীৰণৰ ফুলৰ প্ৰতি কোনো চখ নাই৷তাকো ইংলেণ্ডৰ “Foxtail” সমীৰণে সাৰ-পানী দি প্ৰতিপাল কৰিছিল অসম মুলুকত৷সমীৰণে সুষমাক প্ৰাণ ভৰি ভাল পাইছিল৷দুয়োৰে মিলনত কন্টক আছিল মাক অমিয়া বাইদেউৰ ৰক্ষণশীলতা৷অমিয়া বাইদেউ সমীৰণৰ বাইকৰ পৰা সৰি পৰা কোনো দুৰ্ঘটনা নহয় জটিল পৰিকল্পনাৰ প্ৰাথমিক অংশ মাত্ৰ৷“Fox tail” ৰ শিপাত “Cardiac glycoside” থাকে৷শৰীৰৰ ৰক্তপ্ৰৱাহত প্ৰৱেশ কৰাৰ মাত্ৰকে হৃদস্পন্দন বৃদ্ধি পায়৷সময়ত “Antidote” নিদিলে “Cardiac Arrest” হয় “GC” ৰ অবিহনে সাধাৰণ পোষ্ট মোৰ্টেমত “Cardiac glycoside” ধৰা নপৰে৷সুযোগ বুজি সমীৰণে অমিয়া বাইদেউৰ ছেন্দেলত ” Foxtail” ৰ শিপাৰ ৰস ধালি দিলে৷বাইদেউৰ তলুৱাৰ ক্ষতস্থানেৰে “Cardiac glycoside” তেওঁৰ ৰক্ত প্ৰৱাহত৷ পৰিণতি “Cardiac arrest”৷সমীৰণ মাতৃহত্যাকাৰী কিন্তু সুষমাৰ হত্যাকাৰী নহয়?“ “মানে!“ DGP ছাৰৰ জিজ্ঞাসাক শান্ত কৰি মই ক’লো,”সমীৰণ সৰুতেই পিতৃহাৰা হ’ল৷অমিয়া বাইদেউেই তাক পিতৃ-মাতৃৰ যৌথ ভূমিকাৰে মানুহ কৰিল৷কিন্তু প্ৰতিদানস্বৰূপে সি বাইদেউক হত্যা কৰিল আৰু মাতৃহত্যাৰ অনুশোচনাই অন্তত জন্ম দিলে“Bipolar or Split Personality Disorder” ৰ আৰু অমিয়া বাইদেউৰ ৰক্ষণশীলতা জীয়াই থাকিল সমীৰণৰ “Subconcious mind” ত৷বিবাহৰ পূৰ্বে শেৱালীৰ শৰীৰ উপভোগ কৰি হয়তো সমীৰণৰ অনুশোচনা হ’ল৷অনুশোচনাৰ ফলত অমিয়া বাইদেউৰ ৰক্ষণশীল সত্বা জাগ্ৰত হৈ পৰিল৷“Split personality” ৰ বাবে হয়তো পূৰ্বেও চাদৰ-মেখেলা পকা চুলিৰ উইগ পিন্ধি সমীৰণে আগেও অমিয়া বাইদেউৰ অভিনয় কৰিছে আৰু সেইদিনা বিবাহৰ পূৰ্বে যৌনতাৰ সাক্ষী ৰক্ষণশীল অমিয়া বাইদেউৰ আদৰ্শই শেৱালীক গাৰুৰে চেপি হত্যা কৰিলে৷ফৰেনছিকৰ ৰিপোৰ্ট মতে বাইদেউৰ অস্থি আৰু এযোৰ ছেণ্ডেলত “Cardiac glycoside” পোৱা গৈছে৷এৰী-মূগাৰ সুতাৰ চেম্পলো বাইদেউৰ এযোৰ মেখেলা ছাদৰৰ অংশ৷কিন্তু সিমান প্ৰমাণ পৰ্য্যাপ্ত নাছিল৷সেয়ে মই শেৱালী মানে মোহিনীক পথালো৷পুনৰ যৌধ ক্ষুধা নিবাৰণ,অনুশোচনা,Spliting personality,বগা শাৰী পৰিহিত নাৰী মূৰ্তিৰ আৰ্বিভাৱ আৰু হত্যাৰ বিফল প্ৰয়াস৷“ DGP ছাৰে খপজপাই সুধিলে,”এতিয়া পিছে?এতিয়া মই কি কৰো?“ মই মিচিকিয়াই ক’লো “অমিয়া বাইদেউৰ হত্যাৰ ষড়যন্ত্ৰ,হত্যা,মৃতদেহ দহনৰ দ্বাৰা “Proof” বিকৃত কৰাৰ অপৰাধত সমীৰণৰ ওপৰত গোচৰ পুঞ্জীভূত কৰক৷কিন্তু সুষমাৰ হত্যাত সমীৰণৰ হাত নাই আৰু শেৱালী হত্যাৰ বিফল প্ৰয়াসতো৷এয়া অমিয়া বাইদেউৰ বিষাক্ত ৰক্ষণশীলতা আৰু “Spliting personality” ৰ ফচল মাত্ৰ৷মই বিশদভাৱে সকলো ৰিপোৰ্টত ইতিমধ্যেই লিপিবদ্ধ কৰিছো ন্যায়ৰ ভাৰ আদালতৰ হাতত৷

পুৰণি কিতাপ খুচৰি থাকোতে মফচলীয়া চহৰৰ পুথিভঁৰালত লেখকৰ নামবিহীন এখন সৰু পুস্তিকা পালো৷পুস্তিকাৰ শিৰোনামা “সুখৰ সংসাৰ(পত্নী বা প্ৰেয়সীৰ সৈতে) ৰ সাধাৰণ নিয়ম“
প্ৰথম অধ্যায়ত কৰণীয়,দ্বিতীয় অধ্যায়ত নিষেধাজ্ঞা,তৃতীয় অধ্যয়ত সতৰ্কতা বিধি শেষত লম্বা কেচ ষ্টাডি৷বিবলিঅ’গ্ৰাফিত কেৱল এটা নাম Khound., A (2022).

অধ্যায় এক “কৰণীয়“-
১/প্ৰিয়তমাৰ প্ৰশংসা লাগিলে ভুৱাই হওঁক সেয়া আপোনাৰ মৌলিক কৰ্তব্য৷
২/প্ৰিয়তমাৰ সকলো কথাকে হয় হুজুৰ বোলাই আপোনাৰ দ্বায়িত্ব(কিবাকৈ প্ৰিয়তমা ফেমিনিষ্ট হ’লে হুজুৰৰ সলনি হুজুৰী বুলিব৷)
৩/প্ৰিয়তমাই আকাশৰ জোনটোও বিচাৰিব পাৰে,কেনেকৈ মেনেজ কৰে সেয়া আপোনাৰ কথা৷চেষ্টা কৰক জোন নোৱাৰিলেও কিডনী দুটা বিক্ৰী কৰি হ’লেও চন্দ্ৰত মাটি কিনক৷
৪/প্ৰিয়তমাই আপোনাৰ পৰিয়াল-বন্ধুবৰ্গক গুৱাল গালি পাৰিলে আপুনি চকুকাণ মুদি হজম কৰক৷সহ্য নহ’লে কাণত ইয়েৰ পড লগাই সেইসময়তে সংগীত শুনক৷
৫/হোটেলৰ বিল ফেমিনিজিৰ দৃষ্টিৰে নাচায় অকলেই দিয়ক কাৰণ ফেমিনিজিৰ এয়া এক ব্যতিক্ৰমী নীতি৷
৬/প্ৰিয়তমাই মদৰ গোন্ধ সহিবই নোৱাৰে৷স্প্ৰিনফ গলাধাৰণ কৰি কেপচিকামৰ ভাজি খায় পদিনহাৰা আৰু তুলসীৰ পাত চোবাই তেওঁৰ সৈতে মুখামুখিকৈ কথা পাতক৷
৭/মাজেসময়ে বিনামূলীয়া ৰিচাৰ্জ,বিলাসী ৰেস্তোৰাৰ নৈশ ভোজন আৰু শ্বপিং এইবোৰ বুষ্টাৰ ড’জ৷বিনিয়োগ আপোনাৰ GST সহ৷মাহৰ শেষত মুঠেই বুষ্টাৰ ড’জ দিয়াৰ চেষ্টা নচলাব ন’হলে আপুনি ৰেস্তোৰাত বাতি-কাঁহী ধুব লগীয়াও হ’ব পাৰে৷
৮/ৰাজনৈতিক নেতা,সাংবাদিক,ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্য্যায়ৰ নাম কৰা তাৰ্কিক কিন্তু প্ৰিয়তমাৰ চকুলো আৰু এৰি যোৱাৰ ভাবুকিৰ দৰে ব্ৰহ্মাস্ত্ৰৰ সন্মুখত আপোনাৰ সমগ্ৰ সাধনা নিষ্ফল সেয়ে মানি লওক তেওঁ সদায়েই শুদ্ধ আপুনি সদায়েই ভুল৷
৯/যদি ঘন্টা জোৰা বাবু ভাল খালাজাতীয় পুৰাণৰ প্ৰতি আপোনাৰ আকৰ্ষণ নাই আৰু এটা মোবাইল ক্ৰয়কৰক৷প্ৰথমটোত প্ৰেমিকাৰ কথাই প্ৰতি শলাগি দ্বিতীয়টোত আপোনাৰ যি মন যায় তাকেই কৰক৷
১০/ফেচবুক,হোৱাটছেপ,মেছেঞ্জাৰ,ইনষ্টা টেলিগ্ৰাম তেওঁ খোচোৰাটো ধুৰূপ সেয়ে এক গুলীত দুই চিকাৰৰ বাবে গুগুল পেৰ চ্যাট বক্সৰ সহায় লওঁক৷

অধ্যায় দুই “ নিষেধাজ্ঞা “ ৰ সাধাৰণ নিয়ম থুলমুলকৈ
১/ প্ৰিয়তমাৰ সন্মুখত আন নাৰীৰ প্ৰশংসা ভুলটো নকৰিব৷বিশেষকৈ খুলখালি আৰু তেওঁৰ বান্ধৱীৰ৷
২/ প্ৰিয়তমাৰ সৈতে যুক্তিযুদ্ধ নকৰিব৷কাৰণ তেওঁৰ হাতত দুপাট ব্ৰহ্মাস্ত্ৰ আছে “চকুপানী আৰু ঘৰ এৰাৰ ভাবুকি৷“
৩/যৌতুক বাদেই সিকি এটাও ধাৰলৈ নলব৷অন্যথা সমগ্ৰ জীৱন পৌনঃপুনিক ৰেকৰ্ডিং শুনি আপুনি জীৱন্তে কুম্ভীপাক নৰকৰ দৰ্শন পাব৷
৪/প্ৰিয়তমা হিটলাৰ হ’লেও আপুনি গান্ধী হোৱা সময়ৰ দাবী কাৰণ আইন-আদালত তেওঁৰ পকেটত৷ইখন গালো পাতি দিয়ক৷
৫/প্ৰিয়তমাই নিজৰ ঘৰৰ মানুহৰ বদনাম ৰটিলে আপুনি মৌনব্ৰত ধাৰণ কৰাই শ্ৰেয় হাতউজান দিলে ৰাতি তিতাকেৰেলাৰ ভাজি খাবলৈ পোৱাৰ এশ শতাংশই সম্ভাৱনা আছে৷
৬/বান্ধৱীৰ সৈতে ফুৰক কিন্তু ফটো নুতুলিব,তেওঁকো তুলিবলৈ নিদিব৷সামাজিক মাধ্যমত আপলোড এটম বোমাৰ দৰে৷সংসাৰত জুই লগা নিশ্চিত৷
৭/ডেটত যাওঁতে মানি লওঁক তেৱেই ইমাৰজেন্সীৰ ইন্দিৰা গান্ধী আৰু আপুনি অসহায় ভাৰতীয় ৰেলসেৱা৷সময়ৰ পূৰ্বেই উপস্থিত হওঁক৷মোবাইলত এঘন্টীয়া চিনেমা এখন ডাউনলড কৰি নিয়ক৷কাৰণ তেওঁ এঘন্টা দেৰিকৈয়েই আহিব৷
৮/প্ৰিয়তমাৰ সৈতে সুৰাপান নকৰিব৷নিজকে চম্ভালিব পাৰিলেও তেওঁক চম্ভালা আৰু পুতলা পিস্তলেৰে বাঘ চিকাৰ কৰা একেই কথা৷

তৃতীয় অধ্যায় “সতৰ্কতা“ থোৰতে এনেধৰণৰ-
১/আপুনি যদি বিবাহিত৷দিনৰ সমস্ত আয় বেংকৰ কাৰেন্ট একাউণ্টত ৰাখি মুঠেই পঞ্চাশ টকা জেপস্থিত পাৰ্চত ৰাখক৷
২/যদি আপুনি অবিবাহিত কিন্তু কমিটেড কোটিপতি পিতৃৰ সন্তানৰ বাদে আনসকলে চৰকাৰী বা মাল্টিনেশ্যনেলৰ চাকৰি বিচাৰক৷আপুনি কমিটেড তেওঁ ন’হবও পাৰে ঘৰুৱা হেঁচাৰ ফলশ্ৰুতিত৷
৩/আপুনি যদি ছিংগল আৰু বৰশী টোপাই আছে চেঙেলী মাছৰ জিয়গ্ৰাফী নহয় ইতিহাস পঢ়ক৷সচাৰচৰ ভাল জিয়গ্ৰাফীৰ ইতিহাস বৰ সুন্দৰ নহয়৷
৪/আপুনি যদি বিবাহৰ উপযুক্ত প্ৰাৰ্থী আৰু অফাৰৰ অপেক্ষা কৰিছে অইলত কিবাকৈ চাকৰি এটা বিচাৰি মুৰত ধেলা চাবোন মাৰি টপা হৈ যাওঁক৷
৫/মোবাইলত পাচৱৰ্ড নাৰাখিব,গুগুল পেত ৰাখিব,পাছৱৰ্ড নহয় ফিংগাৰ প্ৰিন্ট লক আৰু ক্ৰমৰ ইতিহাস স্বয়ংক্ৰিয় ভাৱে মচি দিয়াই শ্ৰেষ্ঠ বিকল্প৷
“কেচ ষ্টাডিৰ“ অধ্যায়টো বৰ দীঘল পঢ়াৰ ধৈৰ্য্যই ন’হল৷
Bibliography ৰ একক নায়ক Khound. A ক বিচাৰি আছো৷সম্ভেদ পালে জনাব৷
শেষত ৰাণা দাৰ কন্ঠৰে “ৰম্ভা মেনকা কিম্বা জুতিকা নামবোৰ নাজানো ভাই,গুৱালগালি এফাঁকি ব্যৱহাৰ নকৰি দিয়া দেই আমাক বিদায়৷

(কাল্পনিক ৰসৰচনা৷সাধাৰণীকৰণ কৰা হোৱা নাই৷সম্পূৰ্ণ কাল্পনিক৷কেৱল হাঁহিবৰ বাবে৷“ধেমালি নুবুজা মানুহৰ সৈতে ধেমালি নকৰিবা“-ড° ভৱেন্দ্ৰনাথ শইকীয়া.সেয়ে কেৱল ধেমালি বুজাসকলৰ বাবে ৷)

(দ্বিতীয় খণ্ডক আদৰি লোৱাৰ বাবে সহস্ৰ ধন্যবাদ৷)
হোষ্টেলঃ অসমৰ এখন মফচলীয়া চহৰৰ এক ছাত্ৰী নিৱাসৰ  ছাত্ৰীৰ আবৃত্তি(ধৰা হ’ল তেওঁৰ নাম পৰিণীতা)৷ঠিক মফচলীয়া চহৰো নহয় নগৰে চেলেকি যোৱা এখন গাওঁ৷ছাত্ৰী নিৱাসৰ অনুশাসন বেছ কঠোৰ আৰু আমোদজনকো৷প্ৰথম মহলা (First Floor) ৰ কমনৰূমত প্ৰতিসন্ধ্যা এটেন্ডেন্স লোৱা হ’য়৷সকলোৰে ঘুৰণীয়া মেজমেলত বহে৷প্ৰত্যেকৰে বাবে আসন নিৰ্দিষ্ট অৱশ্যে টেৱুলৰ এটা কোণৰ চকী এখনৰ গ্ৰাহক নাই সেয়ে প্ৰতিদিনেই খালী থাকে৷এটেনডেন্সৰ অন্তত ঘুৰণীয়া মেজমেলৰ পৰা “Clockwise direction” ত এগৰাকী-এগৰাকীকৈ ছাত্ৰী ঠিয় হৈ দিনটোৰ অনুভৱ ব্যক্ত কৰে৷ৱাৰ্ডেন ডগ লাভাৰ৷দুটা লেব্ৰাডোৰ ৰ’জী আৰু ব্ৰাউনো বন্ধিত স্থিতিত মেজমেলত অংশ লয়৷কিন্তু যেতিয়াই সদা খালী চকীখনৰ পিছৰ নিৰ্দিষ্ট আসনত বহা পৰিণীতাই অনুভৱ ব্যক্ত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে ৰ’জি আৰু ব্ৰাউন ভয়াৰ্ত কন্ঠেৰে ক্ষন্তেক সময় কুকুৱাই নেজ পেলাই লেতুসেতু হৈ পৰে৷দুই মিনিট মানৰ মুৰত হালেই পুনৰ শান্ত হৈ পৰে আৰু পৰিণীতাই অনুভৱ ব্যক্ত কৰে৷প্ৰতিদিন একে ঘটনাৰে পুনৰাবৃত্তি৷ব্যক্তিগত অসুবিধাক দৰ্শাই এগৰাকী জ্যেষ্ঠ ছাত্ৰীয়ে ১২ নং ৰূমটো এৰি গুচি গ’ল৷পৰিণীতাই যেন হাতত সৰগ ধুকি পালে৷দ্বিতীয় ষান্মাষিকতে ছিংগল ৰূম৷পৰিণীতা ১২ নং ৰূমলৈ চিফ্ট হ’ল৷কিন্তু পৰিণীতাৰ সৌভাগ্যই দুৰ্ভাগ্যৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিবলৈ ২৪ ঘন্টাৰো প্ৰয়োজন ন’হল৷প্ৰায় পূজাৰ সময়ৰ কথা৷গোলকীয় উষ্ণতা বৃদ্ধিৰ বাবে চিলিংফেন জিন্দাবাদ!প্ৰথম নিশা প্ৰায় দুইমান বজাত জিকাৰ খাই সাৰ পালে৷ৰূমৰ তামমাত্ৰ দুই ডিগ্ৰীতকৈ অন্তত অধিক নহ’ব৷সমগ্ৰ শৰীৰৰ তেজ গোটমাৰি যেন বৰফ হৈ পৰিব৷উশাহ-নিশাহ ঘন হৈ আহিল৷চিঞৰাৰ শক্তি নাই৷পিছদিনা যেতিয়া সাৰ পালে সকলো স্বাভাৱিক৷হয়তো সপোন দেখিছিল৷কিন্তু পিছৰ তিনিওটা নিশা একেই সপোন কিম্বা দিঠকৰ পুনৰাবৃত্তি৷চতুৰ্থ নিশা বান্ধৱী এগৰাকীক শাৰীৰিক দুৰ্বলতাক দোহাই দি লগতে শুবলৈ মাতিল৷নিশা পুনৰ একেখন নাটকৰেই পুনৰাবৃত্তি৷পিছদিনা যেতিয়া বান্ধৱীয়ে দুস্বপ্নৰ বৰ্ণণা কৰিলে তেতিয়া পৰিণীতা নিশ্চিত হ’ল এয়া স্বপ্ন নহয় ৰূঢ় বাস্তৱ৷ৱাৰ্ডেনক সকলো ভাঙি পাতি কোৱাত তেওঁ গুৰুত্ব দিয়াটো বাদেই দুয়োকে ডবিয়াই এনে হোষ্টেলৰ আন ছাত্ৰীৰ আগত এনে ভৌতিক গাজাখুৰি গল্পৰ পাতলি মেলিলে অনুশাসন মূলক ব্যৱস্থা ল’ম বুলিও সকীয়নি দিলে৷পৰিণীতাৰ এজন বন্ধু মোৰ দুৰসম্পৰ্কীয়া ককাইদেউ৷তেওঁৰ যোগেদি পৰিণীতাই মোক সংযোগ কৰিলে৷ময়ো ঘুৰণীয়া মেজমেল,ৰ’জি-ব্ৰাউন,ঠেটুৱৈ ধৰা শীত আৰু ৱাৰ্ডেন বাইদেউৰ কঠোৰ নিৰ্দেশনাৰ সমগ্ৰ আখ্যান শুনি মহা বিপাঙত পৰিলো৷ছোৱালীৰ হোষ্টেল তাকো ভূতৰ ওপৰত দানৱ পৰাদি লেডী ডন ৱাৰ্ডেনৰ সন্ত্ৰাস৷মোৰ প্ৰৱেশৰ প্ৰশ্নই নুঠে৷অৱশেষত বহু ভাবি গুণি এক চৰম সিদ্ধান্ত ল’লো৷মোৰ বৃত্তিগত(ব্যক্তিগত নহয়) মোবাইলৰ পৰা চিমখন সোলোকাই মোবাইলটো পৰিণীতাক দি মই ককাইদেউৰ ঘৰতে আলহী হ’লো৷সন্ধিয়া ল’ড চেডিং হোৱাৰ মাত্ৰকে পৰিণীতাই মোক তাইৰ ব্যক্তিগত মোবাইলেৰে ফোন কৰিল৷হোষ্টেলত কোনো জেনেৰেটৰ নাই৷ঘোপমৰা অন্ধকাৰ,ফোনৰ এইপাৰে মই সিপাৰে পৰিস্মিতা সহ দুগৰাকী অত্যুৎসাহী বান্ধৱী৷মোৰ বৃত্তিগত মোবাইলৰ EMF(Electromagnetic Flux) মিটাৰে ইতিমধ্যেই “High Deviation”(উচ্চ বিচ্যুতি) দেখুৱা আৰম্ভ কৰিছিল৷ EMF ৰ ডাইৰেকশ্যন বা উৎস পৰিণীতাৰ কোঠা(১৪ নং ৰূমৰ) ঠিক তলৰ মহলা(Ground Floor) ৰ এক পৰিত্যক্ত গাধোৱাঘৰ৷

বিদ্যুৎৰ আৰ্বিভাৱ হ’ল৷ঘুৰণীয়া মেজমেল আৰম্ভ হৈছে মাত্ৰ৷অত্যুৎসাহী বান্ধৱীৰ ওকালি আহিল৷তাই বাথৰুমৰ দিশে দৌৰ দিলে৷প্ৰকৃততে ওকালি অহা নাছিল৷সেয়া আছিল পৰিকল্পনাৰ এক অংশ৷মেইন ছুইছটো সকলোৰে আলক্ষিতে বন্ধ কৰি দিয়া হ’ল এইবাৰ বিচ্যুত EMF য়ে পৰিত্যক্ত চকীৰ দিশত আঙুলিয়ালে৷পাঁচ মিনিটত নৌহওঁতেই বিদ্যুৎ আৰু বান্ধৱী উভয়ৰে আবিৰ্ভাৱ হ’ল৷
ককাইদেউ মই সন্ধিয়া আঠমান বজাত হোষ্টেল অভিমুখে যাত্ৰা কৰিলো৷পৰিণীতাই ফোনটো দিলে,চকীদাৰ কাঞ্চাৰ লগত চিনা-পৰিচয় হৈ কথাৰ মাজতে ক’কৰ বটলত মিলাই অনা RS ভাগি আগবঢ়ালো৷কিছুদেৰি ভূতৰ ফুচুৰি গল্প৷মাজতে কাঞ্চাই ক’লে৷এই হোষ্টেলটো এক আত্মহত্যা হৈছিল৷আমি পৰম উৎসুকতাৰে শুধিলো “ক’ত“৷কাঞ্চাই তলৰ মহলাৰ পৰিত্যক্ত বাথৰূমলৈ আঙুলিয়ালে য’ৰ ঠিক ওপৰত কোঠা নং ১৪৷কাৰণ প্ৰেমজানিত৷হয়তো শেষ নিশা অন্ধকাৰৰ আৰু আবাসীৰ সুখনিদ্ৰাৰ সুযোগ লৈ৷
পিছদিনা ককাইদেউ আৰু স্থানীয় সাংবাদিক এজনৰ সৈতে লেডী ডনক লগ ধৰিলো৷প্ৰথমে তেওঁ মানি ল’বলৈ মুঠেই মান্তি হোৱা নাছিল৷কাঞ্চাৰ ভইচ ৰেকৰ্ডিংটো বজাই দিলো৷তেওঁ গৰজি উঠিল,” এই মদাহীটোৱে যি তি বকে৷“স্থানীয় সংবাদদাতাৰ এটা বৰ ভাল গুণ আছিল৷পুৰণি বাতৰিকাকত সংগ্ৰহৰ৷বাতৰিটো তেৱেই লিখা৷বাতৰিকাকতখন মেলি দেখুৱাই ছাত্ৰনেতা ককাইদেউ আৰু সংবাদদাতাই মিহিকৈ কৰ্কথনা কৰাত অৱশেষত চিকাৰ কৰিল৷পাঁছ বছৰৰ আগৰ কথা৷চূড়ান্ত ষান্মাষিকৰ ছাত্ৰী এজনীয়ে আত্মহত্যা কৰিছিল৷কোনোৱে কয় প্ৰেমজানিত কাৰণত কোনোৱে কয় কেৰিয়াৰৰ হেঁচা৷কাঞ্চাই কোৱাৰ দৰে শেষনিশা বাথৰূমত৷সেয়ে তেতিয়াৰ পৰাই সেই বাথৰূম আৰু দুৰ্ভগীয়া ছাত্ৰীৰ নিৰ্দিষ্ট চকীখন আজিও পৰিত্যক্ত৷

মৰমৰ বাইদেউঃষোড়শী গাভৰু৷জীৱনৰ বসন্তক আকোঁৱালি লোৱাৰ পূৰ্বেই এক অচিন ৰোগত আক্ৰান্ত হ’ল৷সমগ্ৰ শৰীৰ বিষত পীড়িত হৈ কোঙা হোৱাৰ উপক্ৰম হ’ল৷চিকিৎসক সলাবলৈ বাকী নাই৷কিন্তু ৰোগৰ উপশমৰ কোনো লক্ষ্যণেই নাই৷এদিন গধূলি চোতালতে খোজ কাঢ়ো বুলি ওলাই যোৱা ছোৱালীজনী নিখোজ হ’ল৷এক বিনিদ্ৰ ৰজনীৰ অন্তত পুৱা ভায়েকে পুখুৰীত ওপঙি থকা এক ওফন্দি উঠা মৃতদেহ আৱিষ্কাৰ কৰিলে৷হ’য় তাইৰেই মৃতদেহ৷মাহেক পিছত সৰুজনী ভনীয়েকৰ জীৱনৰ প্ৰথমটো গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰীক্ষা৷নিশা দেৰিলৈকে পঢ়ে৷বাহিৰত তেতিয়া ফৰিংফুটা জোনাক নিশা,খিৰিকীৰে এজাক হিমচেঁচা বতাহ সোমাই আহিল৷খিড়িকীখন বন্ধ কৰিবলৈ ৰৈ তাই শিল পৰা কপৌযেন হৈ পৰিল৷বাহিৰত কুৱলীৰ আৱৰণ পিন্ধা সদ্যমৃতা বায়েকৰ অবিকল প্ৰতিকৃতি৷তাইক ৰিঙিয়াই হাত বাউলি দি মাতিছে৷বেছেৰী মূহূৰ্ততে চিৎকাৰ কৰি মূৰ্চা গ’ল৷জ্ঞান ফিৰি অহাৰ অন্ততঃ যেতিয়া সকলোখিনি ভাঙি পাতি ক’লে মাকৰ বাহিৰে আনসকলোৱে ঘটনাটো “Exam Pressure” আৰু “বায়েকৰ কৰুণ স্মৃতিত“ হোৱা ভ্ৰম বুলি সামৰি থলে৷সেইনিশা মাকো তাইৰ কাষতে বহিল৷পুনৰ চেচা বতাহ৷কুৱলীৰ আৱৰণ পিন্ধা বায়েকৰ প্ৰতিৰূপ৷হাতবাউলি দি ৰিঙিয়াইছে কিন্তু মাকক নহয় মৰমৰ ভনীয়েকক৷মাক-জীয়েক হালেই চিৎকাৰ কৰি কান্দোনত ভাগি পৰিল৷অন্ততঃ একেলগে দুজন ব্যক্তিৰ একেসময়তে একেটা ভ্ৰম হোৱাটো স্বাভাৱিক নহয়৷ভায়েক মোৰ বন্ধু৷মোক যোগাযোগ কৰিলে৷ঘৰৰ সামুহিক মংগলৰ বাবে, বায়েকৰ স্মৃতিত নহয়(কাৰণ আত্মহত্যাকাৰীৰ স্মৃতিত ২১ বছৰ নোকলা পৰ্য্যন্ত কোনো ধৰ্মীয় অনুষ্ঠান কৰা নহয়৷) বিষ্ণুৰ সহস্ৰ নাম পাঠ,গীতিপাঠ আৰু ভোৰতাল বজাই নামপ্ৰসংগ কৰা হ’ল৷ঘৰৰ বাৰী তথা পুখুৰী অভিমন্ত্ৰিত আঠ ইঞ্চি গজালেৰে বন্ধা হ’ল৷তেতিয়াৰ পৰা আৰু কোনো সমস্যা নাই৷মেট্ৰিকৰ অন্তত বন্ধুৰ ভনীয়েক কাষৰে গাঁৱৰ পেহীয়েকৰ ঘৰত এপষেকমান থকাৰ পৰিকল্পনাৰে গৈছিল৷এনিশা থাকি গুচি আহিল৷নিশা বায়েক আহিছিল কুৱলীৰ আৱৰণ সহ তাইক হাতবাউলি দি দুৱাৰদলিৰ পৰা ৰিঙিয়াইছিল৷বন্ধুৱে মোক ফোনযোগে জনালে৷ “Your house is not haunted your sister is haunted” মোৰ প্ৰতিক্ৰিয়া শুনি সি হতবাক হৈ সুধিল,”মানে!“ মই ধেকধেকাই হাঁহি ক’লো,”জিলাৰ বাহিৰ হ’লে বেলেগ কথা,বেছেৰী গৃহজিলাত মিতিৰ কুটুমৰ ঘৰত নৈশ যাপন বন্ধ৷য’লৈ বিয়া দিয়ে সেইঘৰৰ বাৰীখনো বান্ধিবি আৰু তাইৰ ককালত এটা মাছমৰীয়াৰ জালৰ সীহৰ টুকুৰা ওলমাই দিবি৷ন’হলে কোনোবাদিনা বায়েৰে লৈ যাৱ৷বায়েৰে তোক মুঠেই ভাল নাপায় তাইকহে ভাল পায়৷বিৰাট ভাল পায়৷“

বাথৰুমঃতাই ফোনযোগে কৈছিল,”মোৰ বাথৰূমৰ খিৰিকীখন খুলিদিলেই সন্মুখত এটা নমহলীয়া এপাৰ্টমেণ্ট৷সেইদিনা নতুন ভাড়াঘৰটো লোৱাৰ প্ৰথম দিন৷বয়বস্তুবোৰৰ থানথিত লগাই বাথৰূমত সোমাইছো মাত্ৰ৷নমহলীয়া বিল্ডিংৰ ছাদৰ পৰা আৰ্তনাদ কৰি এজনে তললৈ জাপ দিল৷গাধোৱাই ন’হল তললৈ দৌৰ দিলো৷না কোনো চিনমোকামেই নাই৷এপাৰ্টমেণ্টৰ চিকিউৰিটিয়ে হাঁহি মাৰি ক’লে,”মেডাম দত্ত ছাৰে চুইচাইড কৰা তিনি বছৰেই হ’ল৷আপোনাক চাগৈ কোনোবাই দত্ত দাৰ কাহিনী কৈ মিছাই ভয় খুৱালে৷তাকো এই ভৰদুপৰীয়াখন ভূত ঔষধত দিবলৈকো নাপায়৷“তাই কিঞ্চিৎ লাজ পালে৷হয়তো মনৰ ভ্ৰম৷প্ৰায় এসপ্তাহমান সাধাৰণ ভাৱেই পাৰ হ’ল৷কিন্তু আঠনম্বৰ দিনা ছাৱাৰ খুলিছে মাত্ৰ৷পুনৰ একেখন নাটকৰে পুনৰাবৃত্তি৷আৰ্তনাদ,তললৈ জোৰেৰে খহি পৰা এক শৰীৰ আৰু পুনৰ নিৰ্য্যনতা৷ মই বোলো,”প্ৰথম দিনা কেইবজাত গা ধুইছিলা?“ বাৰমানত “বাকী সপ্তাহটো“ পুৱা ন মানত৷ “আজি?“ “বাৰমানত!কি কৰো!আপুনিয়েই কওঁকচোন এইবোৰ গাতে সকলোৱেটো মোক পাগলী বুলি ভাবিব৷ঘৰটো সলান নে……..” মই তাইক বাধা দি ক’লো,” Your house is not haunted time is haunted!’ তাই চৰম বিস্ময়ৰে সুধিলো মানে,”মানে একো নাই৷দুপৰীয়া বাৰৰ পৰা এক বজাৰ আশেপাশে বাথৰূম নাযাৱা৷ঘৰ সলোৱাৰ প্ৰশ্নই নুঠে৷

সাৰাংশঃ সনাতনৰ দৰ্শন অনুসৰি আত্মহত্যা এক নিকৃষ্টমানৰ পাপ৷বিধতাৰ দ্বাৰা নিৰ্দ্ধাৰিতহপূৰ্ণ আয়ুস পূৰ্ণ নোহোৱা পৰ্য্যন্ত আত্মহত্যাকাৰীৰ আত্মাই মুক্তি নাপায়৷প্ৰেতাত্মা হৈ পুনৰাবৃত্তি কৰে৷সেয়ে পৰিত্যক্ত চকীখনৰ পাল পৰিলেই তাৰ গৰাকী আত্মহত্যাকাৰী যুৱতীগৰাকীয়ে নিজৰ অনুভৱ প্ৰকাশ কৰে৷কুকুৰে অৱশব্দ শুনা পায় সেয়ে ৰ’জি আৰু ব্ৰাউনে কুকুৱাই,দত্তবাবুৱে প্ৰায়বাৰমানত সদায় চাদৰ পৰা জপিয়াই৷১৪ নং ৰূম আৰু আত্মহত্যা কৰা বাথৰুমৰ মাজৰ দুৰত্ব(displacement) একেবাৰেই কম সেয়ে যিহেতু নিশা দুই-তিনিৰ মাজত অতিপ্ৰাকৃতিক শক্তিৰ বিদ্যুৎ চুম্বকীয় ক্ষেত্ৰ সকলোতকৈ শক্তিশালী হয় ১৪ নং কোঠা হিমশীতল হৈ পৰে৷জীৱিত কালত বায়েক আৰু ভনীয়েকৰ সমন্ধ হয়তো অনন্য আৰু মধুৰ আছিল৷সেয়ে প্ৰেতেনী বায়েকে একাকীত্বক দুৰ কৰিবলৈ তাইক লৈ যাৱ বিছাৰে৷বাৰী বন্ধাৰ পিছত ঘৰৰ চাৰিসীমাত সোমাব নোৱাৰা হ’ল কিন্তু পেহীয়েকৰ ঘৰ হয়তো প্ৰেতক্ষেত্ৰৰ সীমাৰ ভিতৰত আৰশ বাৰীও বন্ধা নাছিল৷সেয়ে সিদিনা পুনৰ নিবলৈ আহিছিল৷প্ৰচলিত বিশ্বাসে ক’য় মাছমৰীয়াৰ জালৰ সীহৰ টুকুৰাই প্ৰেতক বিকৰ্ষণ কৰে৷অৱশ্যে পেৰাচাইক’লজিত এনে কোনো কথা নাই৷হ’লেও মই ইয়াক সমৰ্থন কৰো৷আত্মহত্যা পাপেই নহয় এক মানসিক ব্যাধি৷আত্মহত্যাৰ পূৰ্বে ৰোগীৰ শৰীৰত কেতবোৰ লক্ষণে দেখা দিয়ে অন্যমনস্ক হোৱা,জুপুকা লগা,কথা পাতিবলৈ অনিচ্ছা প্ৰকাশ কৰা,অত্যাধিক প্ৰতিক্ৰিয়াশীল হোৱা আৰু পুৰণি দিনৰ স্মৃতি ৰোমন্থন কৰি সময় কটোৱা৷কোনো পৰিচিত ব্যক্তিৰ এনে উপসৰ্গই দেখা পালে তেওঁক চলে-বলে-কৌশলে হ’লেও অকলশৰে থাকিবলৈ নিদিব আৰু 9152987821 টোল ফ্ৰী নাম্বাৰত শীঘ্ৰেই যোগাযোগ কৰক৷ সোমবাৰৰ পৰা শণিবাৰলৈ পুৱা দহৰ পৰা সন্ধিয়া আঠমানলৈকে এই লাইন খোলা থাকে৷প্ৰয়োজন হ’লে মানসিক ৰোগৰ চিকিৎসকৰ সহায় লওঁক৷এনেকৈ আপোনাৰ কণমান সচেতনতাই কাৰোবাৰবহুমূলীয়া জীৱন ৰক্ষা কৰিব৷)

(মই এজন পেছাদাৰী পেৰানৰ্মেল এক্সপাৰ্ট৷পেৰাচাইক’লজিৰ সংজ্ঞা অনুসৰি “Paranormal are normal but quite different” যেতিয়ালৈকে আধুনিক বিজ্ঞানে জনা নাছিল আকাশত কিয় বিজুলী মাৰে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষে তাক অতিপ্ৰাকৃতিক বুলি ভাবিছিল কিন্তু কাৰণ জনাৰ মূহূৰ্ততে সেয়া প্ৰাকৃতিক হৈ পৰিল৷পেৰাচাইক’লজিৰ মানে কেৱল অশৰীৰ নহয় হিপনটিজিম,পাষ্ট লাইফ ৰিগ্ৰেছেন এনালাইছিল,এষ্ট্ৰেল প্ৰজেকশ্যন আদিও হ’ব পাৰে৷পেৰানৰ্মেল ইনভেষ্টিগেটৰ হিছাপে মোৰ প্ৰায়েই ভুক্তভোগীৰ আবৃত্তি শুনাৰ সৌভাৰ্গ্য কিম্বা দুৰ্ভাগ্য হ’য়৷কিন্তু প্ৰফেশ্যনেল এথিক্সৰ বাবে আমি ভুক্তভোগী আৰু স্থানৰ সবিশেষ জনাব নোৱাৰো৷তলত উল্লেখিত প্ৰতিটো ঘটনাই সঁচা৷মানিলে ধান নামানিলে পতান৷অবিশ্বাস কৰাসকলে গল্প বুলি পঢ়িলেই হ’ল৷বিতৰ্ক মোৰ প্ৰিয় নহয়)

ভোগদৈ দলংঃ সেয়া ২০১৩ চনৰ কথা৷মোৰ ডাঙৰ মামাৰ ডাঙৰজনী ছোৱালী মোৰ বাৰ প্ৰায় এসপ্তাহ পূৰ্বে বিবাহ সম্পন্ন হৈছে৷কৰ্মসূত্ৰে উভয়েই বেংগালুৰুৰ ইলেক্ট্ৰনিক চিটিত থাকে৷বহুজাতিক কোম্পানীৰ চাকৰিৰ সীমিত ছুটী কোনো নতুন কথা নহয়৷জুলাই মাহৰ কথা৷গধূলি ন জোঁৱাইক লৈ মিতিৰ ফুৰিবলৈ আহিল৷সকলো ঘুৰি পকি নিশা দহমান বজাত আমাৰ ঘৰত৷এঘন্টামান কটাই উভতিল৷চালকৰ আসনত ন জোঁৱাই মানে মোৰ ভিনিহিদেউ,কাষত ডাঙৰ মামী,পিছৰ ছিটত নকইনা মানে ডাঙৰ বা,ভন্টী আৰু ভাইটি৷মাৰুতি ৮০০৷যোৰহাটৰ বাইপাছৰ ভোগদৈৰ সমীপৰ শ্মশানখন পাৰ কৰিছে মাত্ৰ(মই ব্যক্তিগত বা ৰাজহুৱা সম্পত্তিৰ ঠিকনা উল্লেখ নকৰো কিন্তু ৰাজপথ বা দলং আদি হ’লে সুকীয়া৷উদ্দেশ্য এয়াই যাত্ৰীক সচেতন কৰা৷ভয় খুউওৱা নহয়৷আপুনি ভয় খালে অশুভ শক্তিয়ে উৎসাহ পায়৷)জনশূণ্য শ্মশান,যোৰহাটৰ স্থানীয় লোকে জানে অজন্তা বাইপাছ হৈ গ’লে ভোগদৈ দলং আৰু শ্মশান পাৰ হৈ প্ৰায় বৰিগাও-পতিয়াগাও তিনিআলি পৰ্য্যন্ত ঠাইখন জনশূণ্য,দোকান-ঘৰ-বজাৰ একোৱেই নাই৷দুয়োফালে মাথো বিস্তীৰ্ণ পথাৰ৷সমগ্ৰ বাইপাছতেই এটা মাত্ৰ ষ্ট্ৰীট লাইট ঔষধত দিবলৈও নাই৷ৰাতি নমান বজাৰ পৰা যান-বাহনৰ চলাচলো সেৰেঙা হৈ পৰে৷মাজে-মাজে দুইএখন মালবাহী ট্ৰাক বা ব্যক্তিগত বাহন৷ফৰিংফুটা জোনাক নিশা৷গাড়ীৰ হেডলাইটৰ পোহৰ,নিজান পথ,গাড়ীৰ গতিবেগ প্ৰায় পঞ্চাশ-ষাঠী মান হ’ব৷দলং পাৰ হৈছে মাত্ৰ হঠাৎ এনে অনুভৱ হ’ল যেন গাড়ী ৰাস্তাত নহয় ডাৱৰৰ মাজত৷চকুৰে কোনেও একো মনিৱ নোৱাৰা কুৱলী৷ঠিক কুৱলী বুলি ক’লে ভুল হ’ৱ৷ছিগাৰেটৰ কুণ্ডলীপকোৱা ধোৱাৰ দৰে৷ধোৱাৰ কোনো গোন্ধ নাই৷মূহূৰ্ততে গাড়ী অচল হৈ পৰিল৷হেডলাইট বন্ধ হৈ গ’ল৷বাৰে-বাৰে চেষ্টা কৰিও গাড়ী ষ্টাৰ্ট দিব পৰা নাই৷তেল শেষ হোৱাৰ প্ৰশ্নই নুঠে৷বেটেৰী বহাৰ কথাই নাহে৷বাহিৰত কেৱল কুণ্ডলী পকোৱা ধোৱা আৰু ধোৱা পোন্ধৰ মিনিটমান অতিক্ৰম কৰিল৷গাড়ীয়ে ষ্টাৰ্ট হোৱাৰ নামেই নলয়৷ফোনৰ নেটৱৰ্ক নাই৷ক্ষন্তেকৰ পূৰ্বলৈকে হাঁহি-মাতি থকা সকলোৰে মুখ শুকাই টেমী যেন হ’ল৷অকস্মাৎ সন্মুখৰ পৰা এখন ট্ৰাক আহিল৷ট্ৰাকৰ হেডলাইটৰ পোহৰ পোৱা মাত্ৰকে ধোৱাৰ চিনমোকাম নাইকিয়া হ’ল৷একেবাৰতে গাড়ীয়ে ষ্টাৰ্ট ল’লে৷গাড়ীখন আছিল সৰুমামাৰ৷পিছদিনা মামাই সুধিলে গাড়ীখন কালি ক’ৰবাত লাগিছিল নেকি?“ ডাঙৰ মামীয়ে আচৰিত হৈ শুধিলে “কিয় শুধিলা৷“ মামাই ক’লে,” বাম্পাৰডাল ভাগি আছে৷“ আগনিশা কোনেও মুখ খোলা নাছিল৷অৱশেষত খুলিল৷সৰু মামাই লাহেকৈ ক’লে,” সেয়ে মই কৈছিলো ৰাতি পলম হ’লে টাউন হৈ আহিবা৷ইয়াত প্ৰায়েই তেনেকুৱা হ’য়৷“

বুঢ়াপাহাৰঃবন্ধুৰ ঘৰ গোলাঘাটত৷নতুন ইন’ভা গাড়ী৷সপৰিয়ালে গুৱাহাটীলৈ গৈছিল৷পৰিয়াল মানে মাক,দেউতাক আৰু সৰু ভায়েক৷একেদিনাই ঘুৰি অহাৰ প্লেন৷ৰাতি দহমান বাজিছে৷ষ্ট্ৰীট লাইট বিহীন নিজান হাইৱে৷বুঢ়াপাহাৰৰ সমীপত৷ড্ৰাইভিং চিটত দেউতাক কাষত বন্ধু৷জুলাই মাহৰ জোনাক নিশা৷হঠাৎ কুৱলী পৰিল৷আৱতৰীয়া কুৱলী মানে ছিগাৰেটৰ ধোৱা সদৃশ৷গাড়ীৰ ইঞ্জিন বন্ধ হ’ল৷বন্ধুৰ দেউতাক নিশা গাড়ী চলোৱাৰ অভিজ্ঞতাৰে পুষ্ট৷সেয়ে সমস্বৰে হৰি নাম লৈ পুনৰ ষ্টাৰ্ট দিলে৷দুই-তিনিটা বিফল প্ৰয়াসৰ অন্তত ইঞ্জিনৰ সুখনিদ্ৰা ভংগ হৈ ষ্টাৰ্ট ল’লে৷একনম্বৰ গিয়েৰত মৰণত শৰণ দি গাড়ী আগবঢ়ালে৷কাৰণ কুৱলীৰ আৱৰণ আতৰাই নাই৷ “LED Projector” ৰ ভৰসাত কোনোমতে আগবাঢ়িছে৷আগে-আগে এজন এড়ী চাদৰ ধূতি পৰিহিত কান্ধত গামোচা লোৱা আদহীয়া ভকত৷ঘন্টাত দহ কিঃমি মান বেগত গৰুগাড়ীৰ গতিৰে ইনভা৷আগে-আগে ভকত৷দুয়োৰে মাজত দুৰত্ব কমাৰ নামগোন্ধই নাই৷পাঁচমিনিট মান পাৰ হ’ল৷হঠাৎ ভকতে গাড়ীৰ সন্মুখত জাপ দিলে৷ডিচব্ৰেক মাৰিল৷পকীৰাস্তা আৰু চকাৰ ঘৰ্ষণে ৰাস্তাত ফিৰিঙতিৰ সৃষ্টি কৰিলে৷ভকত অৰ্ন্তধান হ’ল আৰু ফিৰিঙতিৰ সৈতে অৱশেষত কুৱলীৰ আৱৰণৰ অন্ত পৰিল৷গাড়ী এটা গড় খাৱৈৰ সন্মুখত৷ব্ৰেক মৰাত এক মিনিট পলম হোৱা হ’লেও সকলো শেষ আছিল!

কাজিৰঙাঃ২০২০ ৰ অক্টোবৰৰ শেষৰ সপ্তাহমানৰ কথা৷মোৰ বিভাগৰে এজন জ্যেষ্ঠ গৱেষক ছাত্ৰ৷সম্ভৱত সেইদিনা আছিল বুধবাৰ৷তেওঁৰ ভাড়াঘৰত প্ৰায়েই আবেলি আমাৰ আড্ডা বহে৷হঠাৎ তেওঁ আমাক এটা প্ৰস্তাৱ দিলে৷শোণিতপুৰ জিলাৰ এটা ৰাজহুৱা বেংকত তেওঁৰ এটা চেভিংচ একাউন্ট আছে৷সেইটো যোৰহাট ব্ৰান্সলৈ ট্ৰেন্সফাৰ কৰিব লাগে৷প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে যদিও ডিজিটেল ভাৰতৰ সপোন দেখে আৰু আমাকো দেখুৱাই তৎস্বত্বেও আমাৰ ৰাজহুৱা খণ্ডৰ বেংকসমূহ আজিও সেই মান্ধাতা যুগতেই আছে৷টোল ফ্ৰী নম্বৰত ফোন কৰি সমস্যাৰ নিদান পোৱা আৰু তপস্যাৰে নাৰায়ণক সন্তুষ্ট কৰি মনোবাঞ্ছিত বৰ পোৱা সমপৰ্যায়ৰ কথা(সনাতনৰ ইতিহাস সাক্ষী আছে নাৰায়ণে কেৱল কৰ্মফলৰ সমপৰ্য্যায়ৰ বৰ হে দিয়ে তাতকৈ অধিক হয়তো মহাদেৱ বা ব্ৰহ্মাই দিব কিন্তু নাৰায়ণৰ ক্ষেত্ৰত কথাটো নেচেল) তাকো আকৌ বেংকৰ চাৰ্ভাৰ শ্বিলংৰ আকাশৰ দৰে কেতিয়া গোমা হৈ ডাউন হৈ পৰে সেয়া কেৱল চাৰ্ভাৰ প্ৰভাইডাৰ আৰু ঈশ্বৰেহে জানে৷সেয়া সিদ্ধান্ত লোৱা হ’ল হুছেইন দাৰ ইন’ভাখন ভাড়া কৰি দাদাসহ আমি তিনিজন বন্ধু পুৱাই শোণিতপুৰলৈ যাম৷বিশ্বনাথত ভুমুকি মাৰি বন্ধু শইকীয়াৰ ঘৰত এসাজ খাম,আবেলি অগ্নিগড়লৈ যাম,গধূলি ঘুৰিম,ৰাতি দহ বজাত ঘৰৰ ল’ৰা ঘৰত৷সেইসময়ত মোৰ নিয়মিত অতিৰিক্ত পৰিমাণে সুৰাপান কৰাৰ এক বদঅভ্যাস আছিল৷এতিয়া অৱশ্যে পৰিত্যাগ কৰিলো৷ৰাতিপুৱা পাঁচবজাত উঠি সাজু হ’ব লাগিব৷খুব বেছি এটা কোৱাৰ্টাৰ কিন্তু শেষত দুৰ্ভাগ্য নহয় সৌভাগ্যক্ৰমে প্ৰায় ফুলপাহিয়েই ছিঙি লালকাল দিলো৷এলাৰ্ম সেইটো আকৌ কি বস্তু?মোবাইল চাইলেণ্টত৷দহবজাত উঠি কাঢ়াকৈ নেমুচৰৱত খালো৷তেতিয়াও হেঙায়েই আছে৷ফোনত বিশটা মান মিছ কল৷সিহঁত ইতিমধ্যেই বেংকত৷মই পেটৰ অসুখ বুলি মিছা মাতিলো৷পিছদিনা পুৱা দহমান বজাত দাদাৰ ভাড়াঘৰত৷চাৰি-পাঁচবাৰ ধকিৱাৰ মুৰত দাদাই চকু মোহাৰি দৰ্জা খুলিল(সচাৰচৰ দাদা ছয় মানতেই উঠে৷) মই বোলো কথা কি! তেওঁ চকুৰ ফেচকুৰি মুচি-মুচি আৰম্ভ কৰিলে,” নকবা বুজিছা৷তোমাৰ পেটৰ অসুখ হৈ ভালেই হ’ল৷আমাৰ কপাল বেয়া৷গধূলিতে ঘুৰিছিলো৷নমান বাজিছে৷কাজিৰঙা সোমাইছো এথোন!আগৰ পৰা পাতলীয়া কুৱলী পৰিয়েই আছিল৷হঠাৎ চাৰিওফালে ধোৱা-ধোৱা৷“ মই ছিগাৰেটৰ ধোৱাখিনি এৰি দি ক’লো,”এনেকুৱা নেকি?বেটেৰী বহিল চাগৈ?কিমান সময় ফচিল?“ দাদাই চৰম বিস্ময়েৰে সুধিলে,”তুমি কেনেকৈ জানিলা!বহিল মানে একেবাৰে বহিল৷ভাগ্যে কিছুদুুৰৈত হুছেইন দাৰ চিনাকী মেকানিক এজন আছিল৷এঘন্টামান ধোৱা নে ডাৱৰ সেইসোপাৰ মাজতে থাকিলো৷কাষেৰেই ভালেকেইখন গাড়ী পাৰ হৈ গ’ল৷ভাগ্যে খুন্দা নামাৰিলে৷এঘন্টামানৰ পিছত ধোৱা নিজে-নিজে গায়ৱ৷ফোনত নেটৱৰ্কো আহিল৷মেকানিক আহিল৷কিবাকৈ বেটাৰী এটা মেনেজ কৰিলে৷পিছচকা এটাৰ হাৱা ওলাই চেপেটা হ’ল৷আগফালৰ নাম্বাৰপ্লেট ভাগিল৷ভাগ্য হুছেইন দাৰ স্পেয়াৰৰ চকা আৰু টুলবক্স আছিল৷যোৰহাট সোমাওতে ৰাতি প্ৰায় দুই বাজি গ’ল৷“ মই মিচিকিয়াই ক’লো,”আপোনালোকক মানে যোৱানিশা “Orbi” য়ে পাইছিল৷

সাৰাংশঃ “Orbi” পেৰাচাইক’লজিৰ এক বিতৰ্কিত বিষয়৷নানা মুনিৰ নানা মত৷কোনোৱে কয় সেয়া শৰীৰ ত্যাগ কৰি প্ৰচণ্ড বেগেৰে “Astral World” লৈ ওলাই যোৱা আত্মা৷কিন্তু মই আন এটা সিদ্ধান্ততহে ব্যক্তিগত ভাৱে বিশ্বাস কৰো৷“Orbi” অতৃপ্ত আত্মা বা প্ৰেত যাৰ পথ দুৰ্ঘনাটত মৃত্যু হৈছে আৰু বিধাতাৰ লিখনৰ পূৰ্ণ আয়ুসৰ সময়কাল শেষ নোহোৱা পৰ্য্যন্ত সেই প্ৰেত ইহলোকতে থাকিৱ৷উদাহৰণস্বৰূপে এজন কুৰি বছৰীয়া ডেকাৰ অকস্মাৎ পথদুৰ্ঘটনাত মৃত্যু হ’ল তেওঁৰ কোনো গুৰুতৰ অসুস্থতা নাছিল আৰু মনত আছিল অসংখ্য আশা৷সচাৰচৰ ভাৰতত মানুহৰ গড় আয়ুস ষাঠী বছৰ ধৰা হ’ল সেয়াই বিধাতাৰ লিখন৷সেয়ে বাকী চল্লিশ বছৰ তেওঁ প্ৰেত হৈ আমাৰ পৃথিৱীতে থাকিব৷প্ৰেতে পুনৰাবৃত্তি কৰে৷অৰ্থাৎ প্ৰতিদিনে একে পথেৰেই একে সময়তে যাত্ৰাৰ পুনৰাবৃতি কৰে যি তেওঁৰ জীৱনৰ শেষ যাত্ৰা আছিল৷ধৰক নিশা দুই পৰা তিনি বজাৰ মাজত যোৰহাট নগৰৰ পৰা কাকজান পৰ্য্যন্ত৷অৰ্থাৎ জীৱনৰ শেষ দিনটোত সেই কুৰিবছৰীয়া ডেকাই নিশা দুই বজাত যোৰহাটৰ পৰ টীয়কলৈ যাত্ৰা কৰিছিল৷তিনিবজাত দুৰ্ঘটনাত পতিত হৈ তেওঁৰ কাকজানত মৃত্যু হ’ল৷সেয়ে প্ৰতিদিনে প্ৰেতে নিশা দুইবজাত তেওঁ যোৰহাটৰ পৰা কাকজান অভিমুখে যায় আৰু ঠিক তিনিবজাত কাকজানৰ সেই দূৰ্ঘটনাস্থলী য’ত তেওঁৰ মৃত্যু হৈছিল তাতে তেওঁৰ সেই পৌনঃপুনিক যাত্ৰাৰ যৱনিকা পৰে৷দুৰ্ঘটনাস্থলীৰ কাষ চপাৰ মূহূৰ্ততে প্ৰেতাত্মাই “Orbi” ৰ ৰূপ লয়৷সেইসময়ত আপোনাৰ বাহন যদি “Orbi” ৰূপী প্ৰেতাত্মাৰ ক্ষেত্ৰত দুৰ্ভাগ্যবশত প্ৰৱেশ কৰে প্ৰেতক্ষেত্ৰৰ চূড়ান্ত পৰিৱৰ্তনশীল বিদ্যুৎচুম্বকীয় ফ্লাক্সৰ প্ৰভাৱত (highly variable electromagnetic flux) আপোনাৰ গাড়ীৰ বেটেৰীৰ বিদ্যুৎ চুম্বক ক্ষেত্ৰত প্ৰভাৱ পৰে৷ষ্টাৰ্ট বন্ধ হয়৷“Orbi” ৰ সময় সমাপ্ত নোহোৱা পৰ্য্যন্ত পুনৰ ষ্টাৰ্ট কৰাটো অতি জটিল আৰু উচিতো নহয়৷কেতিয়াবা “Orbi” অত্যাধিক শক্তিশালী হ’লে বেটাৰী নষ্টও হ’ব পাৰে৷বেটাৰী কি মোবাইল,লেপটপ,ইয়েৰ প’ড বা গাড়ীত থকা আন যিকোনো বিদ্যুৎচুম্বকীয় সৰঞ্জামৰো ক্ষতি হ’ব পাৰে৷ নেটৱৰ্কৰ সংযোগো সচাৰচৰ বিচিন্ন হ’য়৷“Orbi” য়ে মানুহক ইচ্ছাকৃতভাৱে অপকাৰ নকৰে৷কিন্তু আপুনি গাড়ীৰ বাজ ন’হব আৰু খিড়িকীৰ গ্লাছ বন্ধ কৰি দিৱ৷অন্যথা প্ৰচণ্ড শীতত আপোনাৰ মৃত্যুও হ’ব পাৰে৷সাহস নেহেৰুৱাব৷ঈশ্বৰক স্মৰণ কৰক৷প্ৰাৰ্থনা বা মন্ত্ৰোচ্চাৰণ কৰক বা মোবাইলত বজাওক বা ১২০০০ হাৰ্টজৰ কৃত্ৰিম শব্দ তৰংগৰ সহায় লওঁক যি “Sound Heal” ৰ দৰে বিনামূলীয়া “App” ত উপলব্ধ৷হেড’লাইট নজ্বলে৷মোবাইলৰ ফ্লাছ লাইট,টৰ্চ,ছিগাৰেট লাইটাৰ যি পাৰে জ্বলাওক৷“Orbi” ক খেদাবলৈ নহয় আন গাড়ীয়ে যাতে আপোনাক খুন্দা নামাৰে আৰু সহায় কৰে সেয়ে এনে কৰিবলৈ হৈছে৷“Orbi” নোহোৱা হোৱালৈকে গাড়ী ষ্টাৰ্ট হ’লেও নচলাব৷দ্বিতীয় কাহিনীৰ নায়ক ভকতজন যি গাড়ীৰ সন্মুখত জাপ দি অৰ্ন্তধান হ’ল তেওঁ নিশ্চয়কৈ পবিত্ৰ আছিল৷তেওঁ জাপ নমৰা হ’লে বন্ধুৰ পিতৃয়ে ডিচব্ৰেক নামাৰিলহেঁতেন আৰু গাড়ী লুটি খায় খাৱৈত৷“Orbi“ কুৱলী বা ডাৱৰ নহয় ছিগাৰেটৰ গাঢ় ধোৱাৰ দৰে৷ অফ হোৱাইট বা ঈৰ্ষৎ হালধীয়া ৰংৰ৷যিকোনো ঋতুতে সূৰ্য্যাস্তৰ পিছত ইয়াৰ অকস্মাৎ আৰ্বিভাৱ হ’ব পাৰে য’ত এফুট দুৰলৈ মনাও প্ৰায় অসম্ভৱ হৈ পৰে৷অসমৰ বহু ষ্ট্ৰীটলাইট বিহীন নিজান হাইৱেত “Orbi” ওলায় বহুতৰে হয়তো অভিজ্ঞতাও আছে৷হয়তো গাড়ীৰ গতি শক্তি আৰু “Orbi” ৰ শক্তিৰ মুখামুখি সংঘৰ্ষৰ ফলত নাম্বাৰ প্লেট,বাম্পাৰ আদি ভাঙে৷“Orbi” ৰ পৰা স্থায়ী পৰিবৰ্তন পোৱাৰ স্বাৰ্থত তেনেস্থানত দীঘলীয়াকৈ শংখনাদসহ পূজা বা ভোৰতাল বজাই নামপ্ৰসংগ কৰাৰ লগতে সৰুকৈ হ’লেও ধৰ্মীয় অনুষ্ঠান স্থাপন কৰা উচিত য’ত নিতৌ-পূৱা গধূলি নিজস্ব পৰম্পৰাৰে ওপৰৱালাৰ আৰাধনা হ’য়৷

(মই এজন পেছাদাৰী পেৰানৰ্মেল এক্সপাৰ্ট৷পেৰাচাইক’লজিৰ সংজ্ঞা অনুসৰি “Paranormal are normal but quite different” যেতিয়ালৈকে আধুনিক বিজ্ঞানে জনা নাছিল আকাশত কিয় বিজুলী মাৰে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষে তাক অতিপ্ৰাকৃতিক বুলি ভাবিছিল কিন্তু কাৰণ জনাৰ মূহূৰ্ততে সেয়া প্ৰাকৃতিক হৈ পৰিল৷পেৰাচাইক’লজিৰ মানে কেৱল অশৰীৰ নহয় হিপনটিজিম,পাষ্ট লাইফ ৰিগ্ৰেছেন এনালাইছিল,এষ্ট্ৰেল প্ৰজেকশ্যন আদিও হ’ব পাৰে৷পেৰানৰ্মেল ইনভেষ্টিগেটৰ হিছাপে মোৰ প্ৰায়েই ভুক্তভোগীৰ আবৃত্তি শুনাৰ সৌভাৰ্গ্য কিম্বা দুৰ্ভাগ্য হ’য়৷কিন্তু প্ৰফেশ্যনেল এথিক্সৰ বাবে আমি ভুক্তভোগী আৰু স্থানৰ সবিশেষ জনাব নোৱাৰো৷তলত উল্লেখিত প্ৰতিটো ঘটনাই সঁচা৷মানিলে ধান নামানিলে পতান৷অবিশ্বাস কৰাসকলে গল্প বুলি পঢ়িলেই হ’ল৷বিতৰ্ক মোৰ প্ৰিয় নহয়)

(মই এজন পেছাদাৰী পেৰানৰ্মেল এক্সপাৰ্ট৷পেৰাচাইক’লজিৰ সংজ্ঞা অনুসৰি “Paranormal are normal but quite different” যেতিয়ালৈকে আধুনিক বিজ্ঞানে জনা নাছিল আকাশত কিয় বিজুলী মাৰে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষে তাক অতিপ্ৰাকৃতিক বুলি ভাবিছিল কিন্তু কাৰণ জনাৰ মূহূৰ্ততে সেয়া প্ৰাকৃতিক হৈ পৰিল৷পেৰাচাইক’লজিৰ মানে কেৱল অশৰীৰ নহয় হিপনটিজিম,পাষ্ট লাইফ ৰিগ্ৰেছেন এনালাইছিল,এষ্ট্ৰেল প্ৰজেকশ্যন আদিও হ’ব পাৰে৷পেৰানৰ্মেল ইনভেষ্টিগেটৰ হিছাপে মোৰ প্ৰায়েই ভুক্তভোগীৰ আবৃত্তি শুনাৰ সৌভাৰ্গ্য কিম্বা দুৰ্ভাগ্য হ’য়৷কিন্তু প্ৰফেশ্যনেল এথিক্সৰ বাবে আমি ভুক্তভোগী আৰু স্থানৰ সবিশেষ জনাব নোৱাৰো৷তলত উল্লেখিত প্ৰতিটো ঘটনাই সঁচা৷মানিলে ধান নামানিলে পতান৷অবিশ্বাস কৰাসকলে গল্প বুলি পঢ়িলেই হ’ল৷বিতৰ্ক মোৰ প্ৰিয় নহয়)

সন্মোহনঃঅসমৰ এক ৰাজহুৱা খণ্ডৰ উদ্যোগ৷চৰকাৰী ৰঙা ফিটাৰ মেৰপেছত অৱশেষত লাল বাটি জ্বলিল৷বছৰেকৰ মুৰত মধ্যবিত্ত কৰ্মচাৰী ডাল দৰিদ্ৰ হ’ল৷আবাসিক অঞ্চলৰ প্ৰায় অৰ্দ্ধশতাধিক লোকে আত্মহত্যা কৰিলে৷আবাসিক এলেকাৰ গাতে লাগি এক পুখুৰী৷পুখুৰীৰ পাৰত এখন বিদ্যালয়৷ফৰিংফুটা জোনাক নিশা৷সন্ধ্যা আঠমান বাজিছে৷বিদ্যালয়ৰ বাৰ্ষিক সাংস্কৃতিক সন্ধ্যাৰ অন্ততঃ তিনিগৰাকী শিক্ষয়িত্ৰী একেলগে খোজ কাঢ়ি ঘৰলৈ বুলি বাট ল’লে৷পিছফালে কেইটামান কণমানিৰ খিলখিল হাঁহি কোনোবাটোৱে ৰিঙিয়ালে,”মেডাম!“ সেইখন বিদ্যালয়ৰে চাৰি পাঁছজনমান পঞ্চম মানৰ কণমাণি ছাত্ৰ৷শিক্ষয়িত্ৰী কেইগৰাকীৰ সৈতে কণমাণিহঁতে হাঁহি-ধেমালী কৰি খোজ দিলে৷পুখুৰী ঠিক পাওঁ-পাওঁ৷হঠাৎ আকাশত মেঘে গাজিলে৷মূহূৰ্ততে এগৰাকী শিক্ষয়িত্ৰীৰ সম্ভিত ঘুৰি আহিল৷প্ৰায় তিনিমাহ মান আগেয়ে এই কণমাণি কেইটা সেই পুখুৰীৰে পানীত ডুবি মৰিছিল৷”ভূত,পলা-পলা!“ তেওঁৰ আৰ্তনাদত বাকী দুগৰাকীৰো সম্ভিত আহিল আৰু দৌৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে৷কণমাণিহঁতেও খিলখিলাই পিছে-পিছে লৰ দিলে৷আবাসিক এলেকাৰ সীমাত সোমোৱাৰ মূহূৰ্ততে কণমাণিহঁত অৰ্ন্তধান হ’ল৷

সাৰাংশঃ যেতিয়া কোনো স্থানত একেলগে অনেক অপ্ৰাকৃতিক মৃত্যু অৰ্থাৎ হত্যা,দুৰ্ঘটনা,আত্মহত্যা,আকস্মিক মৃত্যু হ’য় আত্মাই মুক্তি নাপায় প্ৰেত যোনীত প্ৰৱেশ কৰে৷প্ৰেতে সংগী বিছাৰে৷সেয়ে চল-কৌশলেৰে আপোন মানুহকে হত্যা কৰি নিজৰ লগৰীয়া কৰে৷কিন্তু প্ৰেত অশৰীৰ সেয়ে প্ৰেতে আপোনাক শাৰিৰীক ভাৱে আঘাত বা হত্যা কৰিব নোৱাৰে৷ভ্ৰমৰ সৃষ্টি কৰে তাৰ পৰিণতিত হৃদযন্ত্ৰৰ ক্ৰিয়া বন্ধ হৈ বা দুৰ্ঘটনা হৈ মানুহৰ মৃত্যু হ’য়৷সেয়ে এনে স্থানক প্ৰেতমুক্ত কৰিবলৈ উচ্চ কম্পনাংকৰ মন্ত্ৰ বা শংখনাদ,বৰকাঁহ,ভোৰতালৰ ব্যৱহাৰ কৰা হ’য়৷সকলো প্ৰেতৰ এখন ক্ষেত্ৰ থাকে আপুনি প্ৰেতৰ উপস্থিতিৰ উমান পালেই সেই ঠাই ত্যাগ কৰক৷ক্ষেত্ৰৰ বাহিৰ হ’লে প্ৰেতে আপোনাৰ কোনো ক্ষতি কৰিব নোৱাৰে৷তেনে পৰিস্থিতিত সাহস নেহেৰুৱাব৷সাহস বা যোগাত্মক বিচাৰেই অশৰীৰ সৈতে যুদ্ধত ব্ৰহ্মাস্ত্ৰস্বৰূপ)

আইতাঃভুক্তভোগী মহানগৰীৰ নিবাসী৷তেওঁ নিশাচৰ৷ৰাতি দহমান বজাত ভাত-পানী খাই নদীৰ ঘাটত বন্ধুবৰ্গৰে আড্ডা দিবলৈ যায়৷ঘাটৰ পাৰতে তেওঁলোকে শৈশৱ-কৈশোৰ পাৰ কৰা মৰমৰ বিদ্যালয়খন৷ঘাটলৈ যোৱা ৰাস্তাত এখন কৱৰস্থান৷সদায় অহা-যোৱা কৰা পথ৷সেয়ে ভয়-শংকাৰ কাৰণ নাই৷সেইদিনা কবৰস্থানৰ ৰাস্তাত এগৰাকী আলৰ বৃদ্ধাক পালে৷আইতাই মাটিত বহি থকাৰ পৰাই সেহাই-সেহাই ক’লে,”বোপাহঁত মোৰ শৰীৰ বৰ বেয়া৷খোজকঢ়াৰ শক্তি নাই৷পাৰ যদি সৌ নদীৰ ঘাটতে মোৰ ঘৰ৷মোক তুলি লৈ যা৷“ল’ৰাহঁতে আইতাক দাংকোলাকৈ লৈ গ’ল৷বাটত বগা গ্ৰাউন পিন্ধা এহাল মধ্যবয়সীয়া দম্পতীক পালে৷মহিলাগৰাকীয়ে ক’লে,”আইতাক কেনি নিয়া৷তেওঁৰ ঘৰ সৌফালে“ বুলি কৱৰস্থানৰ দিশে আঙুলিয়ালে৷সিহঁতে ভাবিলে এয়া তাহাতক ভয় খুৱাবলৈ কৰা ধেমালি মাত্ৰ৷কিছুদুৰ যোৱাৰ পিছত পুনৰ আইতাই ক’লে,”বোপাহঁত মই ঘৰলৈ নাযাওঁ৷পাৰ যদি মোক নদীতে উটুৱাই দে৷“ ল’ৰাহঁতে ভাবিলে আজি ভাল পাগলীৰ পাল্লাত পৰিলো৷আইতাই বাৰে-বাৰে পুনৰাবৃত্তি কৰাত এটাই বিৰক্ত হৈ ভেকাহি মাৰিলে,“মনে-মনে থাকক৷ন’হলে ইয়াতে পেলাই থৈ যাম৷“ আইতা মৌন হ’ল হয়তো খং উঠিল৷হাতৰ মুঠি ক্ৰমে টান হ’বলৈ ধৰিল৷বিদ্যালয় পাইছে মাথো আইতাই এটা পথৰ দিশে আঙুলিয়াই ক’লে,”এইফালে গ’লে সোনকালে ঘাট পাবি৷বৈ হক৷“সিহঁতৰ চকু কপালত উঠিল কাৰণ আগদিনালৈকে সেই স্থানত কোনো পথেই নাছিল৷সেয়ে সিহঁতে নিজৰ পৰিচিত ৰাস্তাৰে ঘাটলৈ যোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে৷স্কুল পাৰ হৈ শৰ্মা দাৰ দোকান৷সিহঁতে শৰ্মাদাক দোকানৰ বাৰান্দাত দেখি ৰিঙিয়ালে৷না শৰ্মাদাৰ কোনো ভ্ৰুক্ষেপ নাই৷ঘাট পাও-পাও সিফালৰ পৰা স্কুলীয়া বন্ধু এজনৰ আগমন ঘটিল৷তাক ৰিঙিয়ালে৷সি মাত্ৰ,”পলা“ বুলি কৈ বিপৰীত দিশ লৰ দিলে৷অৱশেষত ল’ৰাহঁত নদীৰ ঘাট পালে৷আইতাই পুনৰ উৎপাত লগালে,”মই ঘৰ নাযাও৷মোক উটুৱাই দে৷“ আৰু জোৰ কৰি মাটিত বহি দিলে৷ল’ৰাহঁত কিংকৰ্তব্যবিমূঢ় হৈ অপেক্ষা কৰিল৷তেনেতে হাতত কলচী লৈ মূগাৰ ৰিহামেখেলা পিন্ধা তিনিগৰাকী আদহীয়া মহিলা ঘাটলৈ আহিল আৰু ল’ৰাহঁতক সুধিলে,” এই ৰাতিখন ঘাটৰ পাৰত তহঁতক কি লাগে৷“ সিহঁতে আইতাৰ আখ্যান শেষ কৰিব নাপালেই এগৰাকীয়ে প্ৰচণ্ড ধমক সোধালে,”যা বুলিছো নহয় ভালে-ভালে যা৷“ ল’ৰাহঁত প্ৰায় সন্মোহিত হৈ মূহূৰ্ততে সেই স্থান ত্যাগ কৰিল৷ভুক্তভোগী ৰাতি তিনিমানত এক ভয়াবহ সপোন দেখি সাৰ পালে৷সপোনত আইতাই তাৰ শোৱাপাটীৰ কাষত ঠিয় হৈ ডবিয়াইছিল৷মোক কিয় উটাই নিদিলি?“তেনেকুৱাতে তাৰ আন এজন বন্ধুৰ ফোন আহিল৷সিয়ো প্ৰায় একেসময়তে একেটাই সপোন দেখি তালৈ ফোন কৰিছিল৷সেই বন্ধুজন তুলাৰাশিৰ আছিল৷আইতাই খামোচা তাৰ হাতৰ অংশ ইতিমধ্যেই জুয়ে পোৰাৰ দৰে ৰঙা-ক’লা পৰিছিল৷তাৰ পিছত সদায় নিশা ২-৩ ৰ মাজত একে স্বপ্নৰ পুনৰাবৃত্তি৷কেতিয়াবা আইতাৰ সৈতে এটা কেঁচুৱাও আহে৷সি ভুক্তভোগীৰ ফেনৰ ওপৰত বহি খিলখিলাই হাঁহে৷শেষত বেচেৰাই তিনিবজাৰ আগেয়ে শোৱাই বাদ দিলে৷তিনিবজাৰ পিছত কিন্তু আইতা নাহে৷

সাৰাংশ-আইতা “Non human or Demonic Spirit”৷তেওঁ আমাৰ পৃথিৱীৰ নহয় আন এক সমান্তৰাল পৃথিৱী বা “Astral world” ৰ৷কেতিয়াবা কোনো বিশেষ ক্ষণত অজ্ঞাত কাৰণবশতঃ দুয়োখন পৃথিৱীৰ মাজত এটা টানেল বা পথৰ সৃষ্টি হ’য় যি অস্থায়ী আৰু তেওঁলোক আমাৰ পৃথিৱীলৈ আহে৷একেৰাতিতে মাটি ফুটি ওলোৱা ৰাস্তাটো তেনে এটা টানেল৷আমাৰ পৃথিৱীৰ পৰা তেওঁলোকৰ পৃথিৱীলৈ ঘুৰি যাবলৈ তেওঁলোকক এখন দলং লাগে৷সেয়া হ’ল সন্মোহিত ব্যক্তিক হত্যা কৰি সৃষ্টি কৰা মৃতদেহৰ দলং৷বগা গ্ৰাউন পিন্ধা দম্পতী,শৰ্মা দা(প্ৰকৃত শৰ্মা দা তেতিয়া ঘৰত আছিল৷) আৰু তেওঁলোকৰ স্কুলীয়া সহপাঠী(আচল জন সেইদিনা সেই জিলাতে নাছিল। ) তেওঁলোক হ’ল পথপ্ৰদৰ্শনকাৰী শুভ আত্মা যি বিভিন্ন উপায়েৰে তেওঁলোকক আইতাৰ সংগ এৰাৰ ইংগিত দিছিল৷ঘাটৰ মহিলা তিনিগৰাকী পবিত্ৰ দেৱতুল্য শক্তিশালী আত্মা যাৰ বাবে সেইবেলিলৈ সিহঁতৰ প্ৰাণ ৰক্ষা পৰিল৷আইতাই তুলা ৰাশিৰ বন্ধুজনৰ বাবে সিহঁতক সন্মোহিত কৰাত ব্যৰ্থ হ’ল৷তুলা ৰাশি দুৰ্বল নহয় তুলা মানে “balance” আইতাৰ সন্মোহন শক্তিক “balance” কৰাৰ বাবে তাৰ হাত পুৰিল৷মৃতদেহৰ দলং সাজিবলৈ ব্যৰ্থ হোৱাৰ বাবে আইতাই আমাৰ পৃথিৱীৰ পৰা ওলাব পৰা নাই আৰু সিহঁতক মানসিক ভাবে ভাঙিবলৈ সপোনত আমনি কৰে৷“Demonic spirit” প্ৰেতাত্মাতকৈ হাজাৰ গুণে শক্তিশালী আৰু নৰহত্যা কৰিবলৈ সক্ষম৷ল’ৰাজন বহুদিন মোৰ পৰামৰ্শলৈ যোগাযোগত আছিল৷এদিন অকস্মাতে যোগাযোগ হেৰাল৷মই নাজানো তেওঁ আজি জীৱন্ত নে মৃত আৰু এইটোৱেই মোৰ পাঁচবছৰীয়া কেৰিয়াৰৰ একমাত্ৰ ব্যৰ্থতা৷)

সুৰাৰ মেহফিলঃভুক্তভোগী স্নাতক প্ৰথম ষান্মাষিকৰ ছাত্ৰ৷“PG” ত থাকে৷তাৰে এটাত কোঠাত সন্ধিয়া দৈনিক সুৰাৰ মেহফিল জমে৷কিছুদিনৰ পূৰ্বে মেহফিলৰ এজন নিয়মীয়া সদস্যৰ ৰেল দুৰ্ঘটনাত মৃত্যু হ’ল৷সেইদিনা সম্ভৱত তেওঁৰ তিলনি আছিল৷বন্ধুবৰ্গই সুৰাৰ ৰাগীত প্ৰথমে সদ্যপ্ৰয়াত বন্ধুৰ স্মৃতিত এগিলাচ সুৰা বাকিলে,তেওঁক সুৱৰি চকুলো টুকিলে আৰু দুজন চিনিয়ৰে প্ৰথম ষান্মাষিকৰ আজিৰ কাহিনীৰ নায়কক হুমকি দি ক’লে,”ঐ যা গিলাচটো চাদৰ ওপৰত থৈ আহ৷“ চিনিয়ৰৰ আদেশ নামানি পাৰে নে৷চাদৰৰ আচলত জীয়টো বান্ধি ছাদত গিলাচটো থলে আৰু লগতে সাধাৰণ জ্ঞানৰ পূৰ্ণ ব্যৱহাৰ কৰি জেগা ডোখৰত প্ৰস্ৰাৱ কৰি দিলে৷আহি ভাত-পানী খাই শুই থাকিল৷শেষনিশা টোপনি ভাগিল৷তলৰ মহলাত গধুৰ বস্তা চোচৰোৱাৰ শব্দ৷শব্দটো ক্ৰমে চিৰিৰে উঠি আহি তাৰ ৰূমৰ দৰ্জাৰ মুখত ৰৈ গ’ল৷দুটামান মূহূৰ্তৰ পিছত হঠাৎ তাৰ এনে লাগিল কোনোবাই তাক চাই আছে৷চকু মেলি দেখে বিচনাৰ কাষত এক ছায়ামুৰ্ত্তি তললৈ মুৰ কৰি ঠিয় হৈ আছে৷অৱয়ব সদ্য প্ৰয়াত বন্ধুৰ দৰে৷লৰচৰ কৰিব পৰা নাই মুখৰ মাত হেৰাল৷ভাগ্য ভাল সি হনুমান ভক্ত আছিল আৰু হনুমান চালিসা তাৰ কন্ঠস্থ আছিল৷মনতে আওৰাব ধৰিল৷চালিসা শেষ হৈছে মাত্ৰ শৰীৰত যেন বিজুলী দৌৰিল৷একেকোবে আঠুৱা ফালি লাইটৰ চুইছ অন কৰি দুপদুপকৈ দৌৰ দিলে৷পোন্ধৰমিনিট মান পিছত সদলবলে পুনৰ কোঠালৈ আহিল৷কাৰণ বেছেৰা ৰূমমেটে টেটুলৈকে মাৰি শুই আছে৷ৰূমটো তেতিয়া হিমশীতল৷কিন্তু সেয়া জহকালিৰ কথা৷ৰূমমেটক চাৰি-পাঁচটা পাত চৰ শোধোৱাত সাৰ পালে আৰু সুধিলে,”কি হ’ল?কিহৰ ইমান হাল্লা?“ তাক একো নকৈ চোচোৰাই ৰূমৰ বাজ কৰা হ’ল৷পিছদিনা “PG” এৰি গোটেইমখাই পলাল৷শেষত মালিকে ধৰ্মীয় ৰীতি-নীতিৰে পূজা এভাগ কৰিল,সিহঁত ঘুৰি আহিল আৰু কোনো অসুবিধা ন’হল৷

সাৰাংশঃ ৰেল দুৰ্ঘটনা অপ্ৰাকৃতিক মৃত্যু সেয়ে আত্মা গুচি বন্ধু প্ৰেত হ’ল৷দ্বিতীয় কথা গোন্ধ প্ৰেতৰ বাবে শক্তিৰ উৎস৷সেয়ে কাৰোবাৰ আকস্মিক মৃত্যু হ’লে তেওঁৰ সোৱৰণত সুৰা,সুগন্ধি দ্ৰব্য,সুগন্ধি ধূপ বা মমবাতি জ্বলোৱা নিষেধ৷কন্দাকটা নকৰিবলৈ চেষ্টা কৰাই শুভ৷কন্দাকটা কৰিলে মৃতকে জীৱন নাপায় কিন্তু আমাৰ অশ্ৰুৱে বৈতৰণীত বান আনে আৰু আত্মাৰ মোক্ষ প্ৰাপ্তিত সমস্যা হ’য়৷অস্থি বিসৰ্জন নিদিয়া পৰ্য্যন্ত মৃতকৰ ফটোত ধূপ-দীপ জ্বলাই তেওঁৰ আবেগিক সোৱৰণ নকৰাই শ্ৰেয়,বিশেষকৈ যাৰ অতিপ্ৰাকৃতিক বা আকস্মিক মৃত্যু হৈছে৷কমনসেন্স কেতিয়াবা ননসেন্স হয়৷প্ৰেতাত্মা আহিছিল সুৰাৰ গোন্ধেৰে ভোক গুছাবলৈ যেতিয়াই এওঁ মুতি দিলে প্ৰেতাত্মা এওঁৰ শত্ৰুত পৰিণত হ’ল৷হনুমান চালিসাই সিদিনা তেওঁক বচালে৷হনুমান চালিসা,নাৰায়ণ কৱচ আৰু বিশেষকৈ নৃসিংহ মন্ত্ৰ আৰু 11000-12000 Hz ৰ যিকোনো শব্দক প্ৰেতে সহ্য কৰিব নোৱাৰে৷সেয়ে যেতিয়া পূজাত শংখনাদ হ’ল প্ৰেতাত্মাই সেই স্থান ত্যাগ কৰিলে৷অস্বাভাৱিক উষ্ণতা,unstable voltage আৰু উৎসবিহীন সুগন্ধ বা দূৰ্গন্ধ প্ৰেত নাইবা demonic spirit ৰ উপস্থিতিৰ সংকেত৷)

দুদিনমানৰ পূৰ্বে মোৰ এজন পৰিচিত বৃদ্ধলোকে মোক জনালে যে তেওঁ বেছ কিছুদিন দুৰ্বলতাত ভুগি আছে৷বৃদ্ধলোকৰ বৰ এক শিক্ষা-দীক্ষা নাই৷মই সুধিলো “ডাক্তৰক দেখাইছিল নেকি?“ “ডিব্ৰুগড় মেডিকেলত দেখাইছিলো৷“তেওঁ ক’লে মই বোলো ”ডাক্তৰে কি ক’লে৷“ তেওঁ ক’লে,”প্ৰেসাৰটো ল’ মাৰি আছে৷হাৰ্টৰ সমস্যা৷এসপিৰিন (Aspirin) আৰু গেছৰ টেবলেট দিছে৷মই শিল পৰা কপৌ হৈ ৰ’লো৷ডিব্ৰুগড় হেন চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ৰ বিশেষজ্ঞ চিকিৎসকে এই নিশকতীয়া,নিম্ন ৰক্তচাপত ভোগা,হাৰ্টৰ ৰোগীক এসপিৰিন দিছে৷তেওঁ ডিগ্ৰীলাভ কৰাৰ পিছত কি নতুনকৈ আৰু নপঢ়িল৷এসপিৰিন এটা আওপুৰণি প্ৰজন্মৰ ঔষধ৷গুণাগুণ যিমান পাৰ্শ্বক্ৰিয়াও সিমান৷তেওঁক ক’লো,”যোৰহাট চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ৰ ………… ভাল চিকিৎসক তেওঁক এবাৰ ডিব্ৰুগড়ৰ প্ৰেসক্ৰিপশ্যন খন দেখুৱাব৷ “এসপিৰিন“ৰ সলনি আন দৰৱ লিখিল৷এতিয়া বৃদ্ধজনে সকাহ পাইছে৷

মই চিকিৎসক নহয় অৱশ্যে মোৰ দেউতা ৮০ দশকৰে মেডিছিনৰ বিশেষজ্ঞ আছিল৷সৰুৰ পৰা আমি দৰৱৰ মাজতে ডাঙৰ হৈছো৷আজি জৈৱ ৰসায়নৰ গৱেষক ছাত্ৰ৷সেয়ে ঔষধ আৰু প্ৰাথমিক চিকিৎসা বিধি সমন্ধে সাম্যক ধাৰণা আছে কিন্তু প্ৰেসক্ৰিপশ্যন লিখাৰ ধৃষ্টতা আৰু যোগ্যতা দুয়োটাই নাই৷যোৰহাটত এজন চিকিৎসক আছে বিশেষজ্ঞ নহয় সাধাৰণ চিকিৎসক৷মোৰ পৰিয়ালৰ বৰবৌ তেওঁ চালত বগা দাগ পৰাৰ বিধানৰূপে কোনো পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা নকৰাকৈ একেকোৱেই চাৰিটা ষ্টিৰইড লিখি দিলে৷ষ্টিৰইড লিখিব পাৰে,অৱশ্যে বহু চিকিৎসকে নিলিখে,লিখিলেও ট্ৰপিকেল এপ্লিকেশ্যনৰ বাবে কিন্তু একেলগে চাৰিটা ষ্টিৰইড৷ৰোগী সুস্থ হ’লে ভালেই প্ৰাণ হেৰুৱালে কোন জগৰীয়া হ’ব?তেওঁ প্ৰেসক্ৰিপশ্যনত প্ৰায়েই নিমুলিশ্লাইড কম্পজিশ্যনৰ ঔষধ(নাইছ,নেছিপ) ইত্যাদিবোৰ লিখে যিবোৰৰ চৰকাৰীভাৱে নিষিদ্ধ কিন্তু ফাৰ্মাচীত উপলব্ধ৷আমাৰ কৃষি বিজ্ঞানীয়েও পতংগ নিধনৰ বাবে মালাথিয়ন প্ৰেসক্ৰাইৱ কৰে৷সেইটোও কাগজে-কলমে নিষিদ্ধ কিন্তু বজাৰত উভৈনদী৷নিমুলিশ্লাইড,মালাথিয়ন মাৰা গুলী শিৱৰাত্ৰিৰ দিনা মুকলিকৈ বাকী কেইদিন লুকাই-চুৰকৈ ভাঙৰ বেহা৷ঘুমতি দোকানত হিৰোইন বিক্ৰী কৰে৷এইখন ভাৰতৰে বেংগেলোৰত বিনা প্ৰেছক্ৰিপশ্যনত পেৰাচিটেমলো নাপায়৷ইয়াতে আকৌ নিচাখোৰে বিনা প্ৰেসক্ৰিপশ্যনে ফাৰ্মাচীৰ পৰা কৰেক্স,এন,স্পাইৰ’ আদি কিনে৷পালে হিৰোইন নাপালে স্পাইৰ’৷মুঠতে টাৰ্কী মাৰিবলৈ নিদিও,চিকিৎসা নকৰো,ৰিহেবিলিটেড নহওঁ কাৰণ মই মানসিক ভাৱে সুস্থ৷অপ্ৰিয় হ’লেও সত্য কোনো নিচাখোৰেই মানসিক ভাৱে সুস্থ নহয়৷ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতাৰে কৈছো৷এসময়ত মদ খাইছিলো আজিকালি নাখাওঁ৷ ৰিকভাৰিং এডিক্ট দুনিয়াত কোনো এক্স এডিক্ট নাথাকে৷মদেই মৰাত্মক এই ফাৰ্মাচিটিকেল ড্ৰাগবোৰ তাতকৈও মৰাত্মক৷এডিক্ট অৰ্থা গোলাম৷নিচাৰ গোলাম৷তাহানিৰ ক্ৰীতিদাসৰ দৰে যাৰ সৰ্বোচ্চ আয়ুস চল্লিশ বছৰ৷চিকিৎসকে ছিগাৰেট,গুটখা এৰিবলৈ নিকটেক্স দিয়ে আৰু আমি লকডাউনত ছিগাৰেট নাপালে নিকটেক্স খাওঁ৷কাৰণ ফাৰ্মাচীৰ মালিকক প্ৰেসক্ৰিপশ্যন নহয় ধনহে লাগে৷

যোৰহাটত এজন ঔষধ বিশেষজ্ঞ আছে৷তেওঁ ৰোগীক লুটিবলৈ ভয় খুৱাই৷ “ইস,ইস!ইমান কম বয়সতে ডায়েবেটিছ৷তোমাৰটো শেষেই আৰু“ হিপোক্ৰেটছৰ শপতৰ অৰ্থ নাই৷সন্ত্ৰাসিত কৰা,এগালমান টেষ্ট আৰু ঔষধ৷মই পেথোল’জিকেল টেষ্টৰ বিৰোধী নহয়৷কোনো চিকিৎসক সৰবজান নহয়৷কেৱল উপসৰ্গ চায়েই ঔষধ লিখিব নোৱাৰে৷সাধাৰণ ইনফ্লুৱেঞ্জা আৰু টাইফয়ডৰ প্ৰাথমিক লক্ষণ একেই৷এনেকুৱা অলেখ উদাহৰণ আছে৷উদ্ভিদৰ ক্ষেত্ৰতটো আৰু জটিল৷দুই-এক ৰোগৰ বিনে মাইক্ৰস্পকিক বিশ্লেষণ আৰু ভূমিৰ নমুনা পৰীক্ষাৰ অবিহনে আমি প্ৰেসক্ৰিপশ্যন লিখিলে সেয়া দুসাহসিকতা হ’ব৷যদি পেথোল’জিকেল টেষ্টৰ কোনো অৰ্থই নাই বিয়াগোম বিভাগটো কিয় আছে৷আৰ টি-পি চি আৰ নকৰাকৈ চিকিৎসকে কিদৰে জানিব সেয়া কোভিদ নে পানীলগা জ্বৰ৷কিন্তু সেইবুলি একাংশ চিকিৎসকে এটা বিশেষ পৰীক্ষাগাৰলৈ ৰোগীক কিয় ঠেলে৷বাকীবোৰ ভুল কি এটা পৰীক্ষাগাৰেই শুদ্ধ?
অধিকাংশ প্ৰতিষ্ঠিত আৰু অভিজ্ঞ চিকিৎসকে ৰোগীৰ ৰোগৰ লক্ষণটো বাদেই জীবনশৈলীও নখদৰ্পনত ৰাখে৷মোৰ দেউতাৰ ওচৰলৈ প্ৰায়েই কেইগৰাকীমান হিন্দীভাষী বৃদ্ধা আহিছিল৷দেউতাৰ সদায় একেটাই সংলাপ,“মাজী ৰাতিপুৱা শুই উঠি বিড়ি খালে গেষ্ট্ৰিক কিদৰে ভাল হ’ব?“ আজিকালি কিছুসংখ্যকৰ ৰোগৰ লক্ষণ শুনাৰ সময় নাই,ডিঙিত ষ্টেটছস্কোপ নাথাকে আৰু হাতত থাৰ্মমিটাৰ৷ৰোগীৰ মুখখন চালে,কপালখন স্পৰ্শ কৰিলে,ব্লাডপ্ৰেচাৰক মাৰা গুলী আৰু ওজন জোখা যন্ত্ৰ সেইটো খাই নে পিন্ধে৷৩০ কেজি আৰু ১০০ কেজি ওজনৰ মানুহ,পানীলগা জ্বৰত আক্ৰান্ত ৰোগী আৰু ১০০ ডিগ্ৰী ফাৰেনহাইত উষ্ণতা৷সকলোৰে বাবে একেই বিধান লিখি দিয়া এজিথ্ৰমায়ছিন ৫০০৷তেজ হাগনী-বমি ষ্টুল টেষ্টৰ প্ৰয়োজন নাই৷কৰিলেও ৰোগীয়ে কমিচন লোভী বুলিব সেয়ে লিখি দিয়া অ’ টু৷চাব্বাচ তোমালোকেই চুপাৰ বাগৰ পিতৃপুৰুষ৷এন্টিবায়টিক ঠিকেই লিখিব কিন্তু লগত না ভিটামিন না প্ৰবায়’টিক৷বাৰু প্ৰবায়’টিক,ভিটামিনৰ মূল্য বেছি নুনি,জামু,আমলখি,কমলা,গাজৰ,কবি,পালেং,দৈ খাবলৈ কিয় নকয়?নে এন্টিবায়টিকৰ সৈতে ভিটামিন আৰু প্ৰবায়’টিকৰ প্ৰয়োজন নাই৷

দুটকীয়া জেনেৰিক মেডিছিন আৰু শটকীয়া ব্ৰেণ্ডেড ঔষধ!জেনেৰিক নিলিখে,কম্পজিশ্যন পাহৰিলে,কোম্পানীয়ে বিদেশ ফুৰিবলৈ টকা দিয়ে সেয়ে ব্ৰেণ্ডেড মেডিছিন কলমৰ আগত৷সেয়ে পেৰাচিটামল ৫০০ গৈ হয়গৈ ফিফাৰেক্স ৫০০৷ডিব্ৰুগড়ত এজন সৎ আৰু নিষ্ঠাৱান মনোৰোগ বিশেষজ্ঞ আছে৷এইমছৰ ডিগ্ৰীধাৰী৷গুৱাহাটীৰ ব্যক্তিগত খণ্ডৰ চিকিৎসালয় এৰি তেওঁ আজি ডিব্ৰুগড়ত৷বহুতো ব্যক্তিগত চিকিৎসালয়ৰ মালিক পক্ষই হিপোক্ৰেটিছৰ শপত বাদেই ক ৰ চুক কেইটা তাকো নাজানে!সেয়ে চিকিৎসকক এল আই চি এজেন্টৰ দৰে মাহেকত ইমানজন ৰোগীক ভৰ্ত্তি কৰোৱাৰ টাৰ্গেট দিয়ে৷প্ৰথম কথা সেই চিকিৎসালয়খনত পগলা ফাটেক নহয়৷দ্বিতীয়তে ড্ৰিপ্ৰেশ্যন,এনজাইটি,অ’ চি ডি আৰু ইনচমোনিয়াৰ বাবে ৰোগীক আই চি ইউত সোমোৱাৰ কোনো প্ৰয়োজন নাই৷নিলাজ কিছুমানে টাৰ্গেট পুৰাই অ’ডি কিনে আত্মসন্মান থকাজনে কৰ্মস্থলী এৰি বাজাজৰ স্কুটাৰ চলাই আৰু আমাৰ ৰোগীৰো এনে মানসিকতা দামী চিকিৎসাহে প্ৰকৃত চিকিৎসা৷সেয়ে আজিকালি শতকৰা ৯০ টা ছিজাইৰিন কেছ৷পৰিণতি মাতৃগৰাকী অৱশেষত হৰমোনেল বিসংগতিৰ চিকাৰ হ’য়৷কিছুমানে এনাস্থেচিয়াৰ পাইপ শ্বাসনলীৰ সলনি খৰখেদাকৈ খাদ্যনলীত লগাই দিয়ে আৰু মৰা মানুহৰ শৰীৰটোৰ পৰা দুৰ্গন্ধ নিবিয়পালৈকে ভেন্টিলেশ্যনত ৰাখি চিকিৎসা কৰে৷এয়া গল্প নহয়৷গুৱাহাটীৰ দুখন ব্যক্তিগত খণ্ডৰ নামজ্বলা চিকিৎসালয়ত ২০০৬ আৰু ১৩ ত হোৱা দুৰ্ঘটনা৷কমেন্টত নাম নুসুধিৱ উত্তৰ দিবলৈ মই জৱাবদিহি নহয়৷বাতৰিকাকত খোচৰক গম পাব৷

মই চিকিৎসক আৰু চিকিৎসাকৰ্মীক সন্মান কৰো কাৰণ মোৰ দেউতা চিকিৎসক আছিল৷জানো চিকিৎসকৰ সৃষ্টিৰ আৰত কি কঠোৰ তপস্যা নিহিত থাকে৷চিকিৎসকে জীৱনদান কৰিব নোৱাৰে কিন্তু চেষ্টা কৰিব পাৰে৷সেয়া চিকিৎসকক শাৰীৰিক ভাৱে অপদস্থ কৰা চূড়ান্ত মূৰ্খামি৷চিকিৎসক পীড়াহাৰী দেৱদূত কিন্তু ঈশ্বৰ নহয়৷সেয়ে ৰোগীৰ জীৱন-মৃত্যুৰ নিয়ন্ত্ৰণ তেওঁৰ ক্ষমতাৰ পৰিসৰৰ বাহিৰৰ কথা৷অৱশ্যে বহুতো চিকিৎসকৰ মুখাপিন্ধা ডকাইত আৰু সন্ত্ৰাসবাদীও থাকে৷যি ধনৰ লোভত ৰোগীক সন্ত্ৰাসিত কৰে,অলাগতিয়াল টেষ্ট কৰে,অপ্ৰয়োজনীয়ভাৱে ব্ৰেণ্ডেড ঔষধ লিখে,সাধাৰণ বিধি আৰু হিপোক্ৰেটছৰ শপতক বুঢ়া আঙুলি দেখুৱাই মৰা মানুহৰ চিকিৎসাৰে হস্পাতালৰ পুজিপতি আৰু বহুজাতিক কোম্পানীৰ আৰতি কৰে৷সেয়ে সৰ্বসাধাৰণ জনতা সজাগ আৰু সচেতন হোৱা উচিত৷চিকিৎসকে ভুল কৰিলে আঙুলিয়াই দিয়া উচিত৷প্ৰকৃত চিকিৎসা ব্যয়বহুলতাৰ সমাৰ্থক নহয় আৰু পেথোল’জিকেল টেষ্ট মানেই কমিছন নহয়৷আপুনি চিকিৎসক নহয়,চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ ছাত্ৰ নহয় আৰু ফাৰ্মাচীষ্টো নহয়৷সেয়ে নিজৰ খুচিত প্ৰেসক্ৰিপশ্যন লিখি গুগুল চিকিৎসক হোৱাৰ বদ অভ্যাস ত্যাগ কৰক৷নহ’লে বিপদ কিন্তু আপোনাৰেই হ’ব৷